Хави: «Барселона» Европада 10 марта чемпион бўларди, агар...»

Айни кунларда миллионлар ўйини бир қатор жудоликларга дуч келмоқда. Хусусан, «Ливерпуль» афсонаси Стивен Жеррард клубдан кетган бўлса, «Барселона»нинг тирик рамзларидан бирига айланган Хави Эрнандес ҳам Каталониядаги фаолиятига нуқта қўйди. Тўғри, у ҳали фаолиятини давом эттиради, лекин энди Хавини «Барселона»да кўрмаймиз. Шунинг ўзи ҳам мухлисларни бир қадар ранжитиши тайин. Аммо бу ҳаёт, доим футбол ўйнашнинг имкони йўқ.

Хави «Барселона»да ўтказган даври мобайнида етарлича тажриба тўплади. Профессионал футбол тўғрисида мустақил дунёқарашга эга бўлди. Ўзига яраша хулосалар чиқарди. Бугунги саҳифамизда эса каталониялик «маэстро»нинг фикрлари, хулосаларини ҳеч бир изоҳсиз, таърифсиз эътиборингизга ҳавола этамиз.

«Мен — романтикман. Ишонаманки, футбол айни дамда иқтидорли ва техник имкониятлари юқори бўлган ўйинчилар билан тўла. Агар кимдир бундай иқтидорга эга бўлмаса, футболни тарк этақолсин. Футболдаги муҳитни бузадиган бундай ўйинчилар юлдуз номига лойиқ эмас.

«Футболда ўйнаш, ғалаба қозониш керак, аммо биз учун энг муҳими, натижа эмасди. Биз ўйиндан роҳатланишни ва мухлисларни чиройли футболдан баҳраманд қилишни маъқул кўрардик».

«Мен эркинликни ёқтираман. Тўп қаерга борса, мен ҳам ўша ерда пайдо бўламан».

«Кўплаб жамоалар «Барселона»га қарши ўйнашган, аммо улар ҳужумкор ўйин намойиш этишмаган, шунчаки ҳимоя қўрғонини мустаҳкамлашган, холос. Албатта, бундай ўйин кўрсатиш ҳам қийин, биз эса рақиб майдонида деярли бўшлиққа дуч келмасдик. Кўп ўйинларда олти нафар ҳимоячи ва тўртта ярим ҳимоячига қарши ўйнашга мажбур бўлганмиз».

«Интер» Чемпионлар лигасида ғалаба қозонди, лекин ҳеч ким бу ҳақда гапиргани йўқ».

«Футболда кўп нарса алдамчи бўлади. Масалан, бир неча йил олдин ҳам биз жуда яхши ўйнардик, «Интер»дан кучли эдик, лекин якунда ғалаба қозона олмадик. Ана шундай вазиятларда фақат натижа учун ўйнашга ҳам мажбур бўласан».

«Бизга ҳужумкор футбол ёқади ва доим шундай ўйин кўрсатдик. Биз босим уюштирдик, биз тўпни назорат қилдик, биз рақиб дарвозасига голлар киритдик. Бизга қарши ўйнаганда баъзи жамоалар ё устунликка эга бўлишни исташмасди ёки тўпни кўпроқ назорат қилишнинг уддасидан чиқа олишмасди. Қачон улар ўз ўйинларидан роҳатланишган? Қачон тўплаган очколаридан мамнун бўлишган? Бундай футболдан қандай маъно бор? Ҳеч қандай. Бу футбол эмас. Тўпни бир-бирига кўпроқ ошириш, аниқ узатмалар йўллаш, ўйинни назорат қилиш — бу футбол. Мен бошқача футболни тан олмайман».

«Мен ҳеч қачон ўзимга тегишли бўлган статистикалардан ташвишланмайман. Агар ўйин омадсиз тугаса, демак, ниманидир нотўғри қилганимни ўйлайман. Борди-ю ғалаба қозонсак, ортиқча хаёлларга берилмайман. Муҳими, жамоамиз ғалаба қозонди, мен эса бунга кераклича ҳисса қўша олдим».

«Мен тўп узатаман, мен ёрдам бераман, мен босим уюштираман, мен рақибларни тўхтатаман, мен бошимни кўтариб, майдонни ўрганаман ва бўш жой излайман».

«Пол Скоулз... У тақлид қилиш, кўп нарса ўрганиш мумкин бўлган футболчи. Мен учун у сўнгги 15-20 йилликнинг энг кучли ярим ҳимоячиси. Мен Хаби Алонсо ҳақида ҳам шундай фикрларни билдиришим мумкин. У жуда кўп жабҳаларда энг буюги: сўнгги узатмалар муаллифи, голни ҳис қила олади, кучли, матонатли, майдонни кўра олади ва ҳеч қачон тўпни йўқотмайди».

«Таъкидлаш керакки, Англия — футболнинг қалби ва юраги. Агар «Ливерпуль», «МЮ» ёки «Арсенал»нинг мухлислари «Барселона»да бўлганида биз Чемпионлар Лигасини 10 марта ютиб олган бўлардик».

«Кўпчилик «Евро-2008»дан кейин мен ҳақимда гапира бошлади. Тўғри, ўша вақтда мен профессионал режа асосида, катта ишонч билан жиддий ҳаракат қилдим. Бу эса муваффақият сари етаклади».

«Испания термасини Жанубий Африкада ўтган жаҳон чемпионатининг энг зерикарли жамоаси деб аташди. Ҳатто ҳужумчиларимиз ҳам пассив деб таърифланди. Хўш, бошқа жамоалар нима каромат кўрсатишди? Голландлар нимага умид қилишганди? Пеналтигами? Ёки Роббеннинг ҳимояни ёриб ўта олишигами? Келинг, Парагвай ҳақида гаплашамиз. Улар нима қилишди? Мустаҳкам ҳимоя чизиғини ташкил қилиб, ўз имкониятларини, «осмондан тушадиган гол»ни кутишди. Айнан уларнинг ўйини бизни зерикарли ҳаракат қилишга мажбур қилди».

«Ҳозирги вақтда қанча узатма амалга оширилгани, уларнинг қанчаси ноаниқ кетгани, ўйинчилар неча километр масофани босиб ўтганини ҳисоблаш осон. Ҳозир жамоаларнинг ўйини миридан-сиригача таҳлил қилинади ва мен буни ижобий ҳолат деб ҳисоблайман».

«Мен твиттер, фейсбук ёки бошқа ижтимоий тармоқларни ёқтираман. Чунки бу тармоқлар мухлислар билан фикр алмашишга имкон беради».

«Мадридда доим турли лақаблар ўйлаб топишади. Нега бундай қилишларини сира тушунмайман. Масалан, Неймарга нисбатан ишлатилган лақаб ҳақида айтишим мумкинми, у ҳеч қанақа «актёр» эмас».

«Селтик Парк»да ақл бовар қилмас атмосфера ҳукмрон. Ўйин учун ажойиб муҳит яратилади — мухлислар ҳар бир ўйинда ўзига хос кўриниш ҳосил қилишади. Мен ҳеч қачон ютқазаётган жамоани шунчалик қўллаб-қувватлаган мухлисларни кўрмаганман. Улар «Барселона»га ютқазаётган жамоани қўллаб-қувватлашади. Лекин Испанияда бошқача, масалан, ҳисоб 6:1 кўринишига келганда, ўйиннинг нечанчи дақиқаси бўлишидан қатъи назар, мухлислар стадионни тарк эта бошлашади».

«Франк Райкаард менга ишонмаган. У мендан юқори даражадаги жисмоний тайёргарликни талаб қилган. У бу Европада энг кучли жамоага айланишнинг бирдан-бир усули деб ўйлаган».

«Менга футболга оид газеталарни ўқиш ёқади. Мен футбол ўйнаб, пул топаман, шундай экан, атрофда нималар содир бўлаётганини билишим керак».

«Ростини айтсам, шоуларга қизиқмайман. Ундан кўра, футбол ёки бирорта фильм томоша қилишни афзал кўраман. Менга телевизорни ёқиб, Англия чемпионати ўйинларини кўриб вақт ўтказиш мароқли».

«Месси мен учун барча даврларнинг энг зўр ўйинчиси. Чунки ҳеч қачон унга муносиб рақиб топилмаган».

«Агар биз Месси билан баҳамжиҳатликда ҳаракат қилмасак, футбол бизнинг душманимизга айланади».

«Футболда жароҳатлар бўлиши тайин. Мен қачонки ўзимда оғриқ ҳис қилсам, ҳозирнинг ўзидаёқ яна ўйнашга интиламан. Бундай пайтда шиорим шундай: дори ич ва ўйнашда давом эт».

«Мен ҳар доим Каталония табиатидек ажойиб табиатни учратмаганман. Мен бу ерда туғилдим, улғайдим. Мадрид билан алоқа деярли бўлмаган. Чунки Мадридда дўстларим кўп, лекин мен уларга қўнғироқ қилсам, телефонни кўтаришмайди. Негалигини тушунмайман».

Низомжон Исломов тайёрлади.