Киритилган сана: 2013-10-18 11:36

"Манчестер Юнайтед"нинг собиқ ҳимоячиси Гарри Невилл ҳозирда Англия терма жамоасида Рой Хожсонга ёрдам бериш билан бирга, блоггерлик фаолияти билан шуғулланади. Унинг фикрлари ва таҳлиллари Англияда катта қизиқиш билан қабул қилинади. Биз ҳам Невиллнинг қизиқарли мақолаларини бериб боришни ният қилдик. Эътиборингизга Гарри Невиллнинг Алекс Фергюсон ҳақидаги баъзи хотираларини ҳавола қиламиз.

“Манчестер Юнайтед”нинг ёшлар жамоасида ўйнаб юрган кезларимда бир ўйинни яхши эслайман. Ўша ўйин “Честер”га қарши эди. Омадим келиб, асосий таркибга киритилмагандим. Лекин Бекс, Скоулз ва Ники Баттлар ўйнашди. Шулардан бири хет-трек ҳам бўлди. Бизни жамоа танаффусгача 3-0 ҳисобини қайт этди. У пайтлари биз энди 16-17 ёшда эдик. Ечиниш хонасига ўзимизда йўқ ҳурсандчилик ва мамнунлик билан қайгандик. Сэр Алекс билан ўша ерда кўришдик. Хонага дарров жимлик чўкди. Энди бизларни ўз жойларимизга қўйиш вақти келганини ҳал қилганди. У ўйинчилардаги ўзига ортиқча ишонишлик ва кучсизликни кўриб, шу ҳақда гапирди. Ўша пайтда у мураббийимиз бўлмаса ҳам, ундан ҳаммамиз қўрқардик. Сэр Алекснинг “Абердин” жамоасида ёрдамчиси бўлган Арчи Нокс мураббий бўлиб, уни анча енгил табиат характери бор эди.

Ўша ҳафта биз учун жуда аҳамиятли бўлди, чунки сэр Алекс ўз қарори ҳақида гапирганди. Ҳаммамиз бу кун келишини жуда яхши билсакда, лекин бу янгиликни қабул қилиш мушкул эди. Сэр Алекснинг юксак футбол қурганини тўғри аниқлай олиш мумкин эмасди. Бу қадар муваффақиятни кўп сабаблари бор. Мен ҳали ҳам уни кўп хотирлайман. Унинг меҳнатда ажойиб ҳулқ атвори бориди. У ва унинг жамоасини “Манчестер Юнайтед”га Тангри юборганди. Ҳар бир даврда ишлаган ҳар бир одам учун, бу бир ютуқ эди.

У доим ютуқ ва муваффақият қозониш  йўлида энг юксак стандартларни бажариб келган. 1-бўлимда 3-0 ҳисобида ғалаба қилишимизга қарамай, ўйинимиздаги йўқ қилиниши керак бўлган ниманидур кўра олди. У бизга жамоавий руҳни, қобилиятни, қандай ғолиб бўлиш учун фикрлашни эрта ёшдан сингдиришни хоҳларди. Кимлардир, у одамларни фақат қўрқув эвазига югуртиради, деб ўйлайди. Шунчаки, буни билолмадим.

Албатта, болалар каби ундан қўрқардик. Футбодаги келажагимиз ва тақдиримиз борасида масъулиятли бўлгани учун ҳам бу одамга янада кўпроқ хурмат ошди. Қўрқув ҳар доим қандайдир ҳалақит беради, аммо бу бизда сезилмади. Сэр Алекс ҳар бир сўзига бизни шионтириб, энг зўр бўлишни ўргатди. Шундан сўнг, биринчи жамоага бориш учун биз бир жамоа бўлишимиз кераклигини ўргатди. Сэр Алекс ҳар доим ўз шерикларига ғамҳўрлик қилиш кераклигини ўқтирди. Худди шунақа таълим-тарбия берганди.

Мабодо бизнинг шерикларимизда ҳам бирор муаммо пайдо бўлиб қолса, у шундай дерди: “Нима учун шеригингизда кўнгилсизлик бўлишига йўл қўйдингиз? Нима учун уни ёнида эмассиз? Нимага уни ҳимоя қилмаяпсиз?”. Ҳаммамиз жамоада ўз дўстимиз ва шерикларимизга масъулиятли бўлардик. Масъулиятсизлик қилиб қўймаслигимиз учун, у жуда кўп бора жарима тизими қўлларди. Сэр Алекс жамоавий жавобгарлик ҳиссини юқори савияда олиб чиқиш учун ҳаракат қиларди.

Бир марта Рой Кинда шунга ўхшаш ходиса бўлганди. Кин жанжал туфайли, темир панжара ортига тушиб қолди. Тез орада унинг айбсизлиги ошкор бўлди, аммо сэр Алекс аниқ ва тушинарли қилиб ёмон танбеҳ берганди. “Нима учун менга ҳеч ким телефон қилмади? Нима учун бу ҳақда ҳеч ким хабар бермади? Ўртоғинг панжара ортида булсаю, ҳамманг уйда кроватингга юмшоқ тўшак ёздинг.”

Орадан бир неча йил ўтиб, мен жамоа сардори бўлганимда ҳам шунга ўхшаш бир воқеа содир бўлди. Мен ва бир нечта етакчи ўйинчилар, сэр Алекс келганда қайси ўйинчига қандай жазо берилиши ҳақида гаплашиб тургандик. Ўша вақтда, ўйинчилар ёш эмас мураббий олдида қандай жавоб бериш кераклигини биладиган етакчи ўйинчилар эди. Сэр Алекс келиб мени чеккага тортиб деди: “Ўйинчилар олдида, мендан бошқа нарсалар ҳақида сўрама”. Бу тушунарли эди. У жамоада жамоавий бирдамликни, аҳилликни, “Бир киши ҳамма учун, ҳамма бир киши учун” каби туйғуларини уйғотмоқчи бўларди.

У футболга тааллуқли бўлмаган ҳар қандай бир мавзуда сухбатлаша оларди. Унинг узлуксиз сўкинишлари, қаттиққўл мураббийлиги ҳақида ҳамма гаплар ёлғон. Машғулот пайтида ҳаммамиз ўзимизни ўйлардик, лекин машқларини бажарардик. Машғулотлар доим уйдагидек осуда бўлар эди. Сэр Алекс ҳеч қачон консерватив мураббий бўлмаган, у таваккалчиликни ёқтирарди.
Сэр Алекс ўз агентлари бор бўлган ёш ўйинчиларни ҳечам ёқтирмасди. Мен, ўша сурбет одамлар  фақат иш ҳақи камлигини дарров айтишганига, амин бўлганман. Аммо бу даражада деб ўйламагандим. Сэр Алекс, бошқалар ёш ўйинчиларни ўрнига эмас, ўз жавобгарлиги борасида ўзлари қарор чиқаришларини ҳохларди. Улар билан юзма-юз муносабатларда, шундай дерди: “Мен сени биламан ва сени мавқейинг қанчалик кўтарилишини кўрдим”.  Ўзаро муносабатлардан, унинг характеридан шуни кўрдимки, биз ҳали ҳам сэр Алекс учун ёш ўйинчилар бўлиб қолгандик.

Мен, жуда катта маблағлар осонгина қаерларгадир сарфланиши, замонавий футболни тушиниб бўлмас ҳолатлари ҳақида, ҳар томонлама сухбатлашдим. Кейин, мураббийликка Дэвид Мойесни таклиф этилганини ўргандим ва жуда ҳурсанд бўлдим. Мен, футболдаги соғлом фикр, жамоанг учун ғурур қандай намоён бўлишини тажрибамдан ўтказганман. Ва шу ерда савол туғилади, Дэвид Мойеснинг қўлга киритган совринлари сони кўп эмас. Натижалар шунчаки, унинг ишини ҳисобот шаклида ҳали етарли даражада кўрилади. У барқарорликка ва мерос бўлиб қолишликка кафил бўлган.

Мен ўз укамдан шуни билдимки, Дэвид ўз жамоаси учун бор кучи берадиган ва ақл бовар қилмас даражада мехнатсевар. У хилма-хил маърузалар ва мақолалар, тарбия бўлган ўйинларни қайтадан қўриб, ярим тунда уйига қайтади. Бу шотландни сэр Алекс билан томирлари бир хилми дейман. Халтага солинган тўплар, конусли пластмассалар ва оғир жисмоний толиқишдан сўнг жамоа билан қайтади. Дэвидни жамоа билан ҳеч қандай муаммо йўқ. У мураббийлик ва рахбарлик қилиш борасида жамоа тарихига ўз номини ёзади. Ҳали ўз сўзи айтади.

ШУҲРАТ ПАРПИЕВ ТАЙЁРЛАДИ

Фикр билдиринг:

ФИКР БИЛДИРИШ УЧУН РЕГИСТРАЦИЯДАН УТИШ КЕРАК!

Билдирилган фикрлар: