Киритилган сана: 2012-05-14 15:19

Жамоа ғалаба қозонганда ёки муҳим ўйинда керакли натижани қайд этганда, унинг эвазига тақдирланишини, ҳар хил бонуслар, мукофот пуллари берилишини эшитганмиз. Аммо жамоа магғлубиятга учраса-чи?! Уят, айблов, ОАВда танқидлар ёмгири, мухлислар ғазаби, хуллас шунга ухшаш нарсаларга дучор бўлинади...

Аммо футбол тарихида шундай ҳолатлар бўлганки, жамоа ютқазиб қўйса қаттиқ жазолашган. Баъзан, бундай жазолар кишининг кулгисини қистатса, баъзида ҳайратдан ёқа ғижимлайсиз!..

Биринчи воқеа 1998-1999 йиллардаги Англиянинг «Уимблдон» жамоаси билан боғлиқ. Ўшанда жамоани ливанлик бойвачча Самир Ҳаммам (инглизлар уни уни Сэм деб аташарди) бошқарарди. Ҳаммам ва клуб уйинчилари билан тузилган ўзига хос шартнома бор эди. Агар «Уимблдон» клуби ҳар қандай ўйинда 5 та тўп фарқи билан мағлубиятга учраса, футболчилар шу куни энг зерикарли опералардан бирига ташриф буюриши ва Ливан ресторанига кириб, умрларида емаган таомларни тановвул қилишга мажбур бўлишарди. 

Ўша клубда тўп сурган футболчилардан бири Робби Эрл ўша воқеаларни эслаб шундай дейди: «Ҳа, ҳақиқатан ҳам Сэм билан шундай шартномамиз бор эди. У жамоамизни сотиб олганда, биз Премьер-лигадан тушиб кетгандик, Чемпионшипда эса пастки ўринларда, қуйи лигага тушиб кетмаслик учун курашаётгандик. Эслайман, бир ўйинда 0:4 ҳисобида мағлубиятга учраганмиз. Сэм ва бош мураббийимиз юзидаги ғазабни, жамоа футболчиларининг юзидаги қувончни тасвирлаб бера олмайман. Ўша ўйин тугагач у бизни қандайдир ресторанга олиб борди ва у ердаги тайёрланаётган ҳар хил бемаза, тановвул қилиш у ёқда турсин, қарагингиз ҳам келмайдиган овқатларни кўрсатиб:  «Мана шу таомларни сизлар учун тайёрлаяпман! Агар яна битта шундай мағлубиятга учрасаларинг, уларни танов­вул қилишга мажбурсизлар», деди.

"Жамоамиз шу воқеадан сўнг бошқача ўйин кўрсата бошлади. Охир-оқибат биз Чемпионшипда ўрнимизни сақлаб қолдик», — дея хотирлайди футболчи.
Ҳақиқатан ҳам ўша воқеа иш бергандир, ҳарҳолда жамоа барибир юқоридаги каби жазога барибир «муносиб» бўлолмади. 1999 йилнинг апрель ойида Лига кубоги баҳсларида са-ал яқин қолишганди. Ўшанда «Уимблдон» «Арсенал»га 1:5 ҳисобида мағлубиятга учраганди. Ўша ўйинда битта гол уриб олиш учун жамоа футболчиларинг сўнгги дақиқаларгача қандай курашганини кўрсангиз эди!!!

Иккинчи воқеа - 1998-99 йилларда Буркина-Фасо терма жамоаси. Ўшанда бу терма жамоа таркибида марказий қуролли кучлар спорт клубининг 11 нафар аъзоси ҳаракат қиларди. Бир принципиал ўйинда мағлубиятга учрашгач, ўша 11 нафар футболчининг барчасини жамоа бошлиқлари сочларини тақирлаб ташлашади ва ҳарбий қамоқхоналаран бирига 1 кунга тиқиб қўйишади. «Албатта тушунаман – бу оддий футбол, лекин шуни унутмаслик лозимки, ўша футболчилар нафақат терма жамоа футболчилари, балки мамлакат олдида ўз ҳарбий бурчларини бажараётган аскарлардир ҳам. Футбол улар учун нафақат спорт, балки бажарилиши лозим бўлган зарур ҳарбий миссиядир», деганди жамоа президенти, ҳарбий генерал Зумана Траоре! 

2000 йили Африка миллатлар кубоги баҳсларини муддатидан олдин тарк этган Кот-Д’Ивуар терма жамоасининг барча аъзоларини мамлакат жанубидаги ҳарбий гарнизонларидан бирига ташлашади. Ҳукумат аъзолари бу хатти-ҳаракатни футболчиларни ғазабга учраган оламондан сақлаш мақсадида қилинганлигини тушунтиради. Ўша таркибда кейинчалик Европа клубларида туп сурган бир канча таникли футболчилар бор эди. Оливьер Тебили, Иброҳим Багойоколар шундай хотирлайди: «Биз бир ҳафта давомида аскарлар нимани қилишса шуни бажаришга мажбур эдик. Энг даҳшати – кунига 4 соат давомида ватанпарварлик ҳақида маъруза тинглар эдик!»

Учинчи воқеа - Бундай жазоларнинг энг даҳшатлиси Ироқ футбол федерацияси томонидан амалга оширилган. Ироқ футболи мутасаддилари қўллаган жазо амалиётлари ҳатто даҳшатли кинофильмларда ҳам учрамайди.

Ўша пайтлари мамлакат футболини Саддам Ҳуссайннинг тўнғич ўғли Удай бошқарарди. Айтишларича, мамлакат термасининг ўйини унинг қаттиқ назорати остида бўлар экан. Бордию жамоа ютқазса уларга нисбатан кўз кўриб, қулоқ эшитмаган жазолар қўлланарди. Масалан: электроток ёрдамида баданни куйдириш, тўп ўрнига цемент деворларни тепиш, тирноқларни юлиб олиш, товонларни қайноқ сувда куйдириш ва ҳоказо.

Удай деярли футболни унчалик тушунмасди, аммо унинг фикрича, жамоа ҳар қандай ўйинда, ким билан ўйнашидан қатъий назар, фақат ғалаба қозониши шарт эди! Акс ҳолда... Шундай пайтлар бўлганки, у танаффус пайтида футболчиларнинг ечиниш хонасига қўнғироқ қилар ва «ҳаммангизнинг оёқларингизни чопиб ташлайман» ёки «қўлимга тушганингни ёввойи итлар галасига ем қиламан», – дея ўшқирарди!!!

Ироқ термасининг 90-йиллар охири ва 2000-йиллар бошидаги машҳур ўйинчиси ва сардори шундай хотирлайди: «Оммандаги ўртоқлик учрашувида биз Иорданияга 0:2 ҳисобида ютқазиб қўйдик. Ўйиндан кейин мени ва яна учта жамоадошимни қўлларимизга кишан солиб, тўппа-тўғри қамоқхоналардан бирига олиб кетишди. Аввалига олиб келганлари заҳоти кийимларимизнинг ҳаммасини ечиб олишди, сўнгра оёқларимизни боғлаб тиззаларимизга то қонагунча уришди. Биз деярли ҳушимиздан кетгандик, сўнгра бизни елкаларимизни цемент полга ишқалаб судраб кетишди, яраларимизни ўша қумга ишқалаб, унинг бадтар бўлишини хоҳлашарди. Эртаси кундан бошлаб эса, бизни то қўйиб юборишганча товонларимизга уришди. Жамоадошларимни кунига 10 марта оёқларига уришарди, мени жазоим эса – 20 марта эди. Чунки мен – жамоа сардори, яъни юлдузи эдим»

Фикр билдиринг:

ФИКР БИЛДИРИШ УЧУН РЕГИСТРАЦИЯДАН УТИШ КЕРАК!

Билдирилган фикрлар: