Кириш Регистрация

STD.UZ/MANSITI

Манчестер Сити

  • Тўлиқ номи:
  • Бош мураббий:
  • Лақаби:
  • Жамоа сардори:
  • Ташкил топган:
  • Бош ҳомий:
  • Стадион:
  • Расмий веб-сайт:
  • Сиғими:
  • Клуб формаси:
  • Клуб президенти:

КЛУБ ТАРИХИ

XIX-аср

Бугунги кунда «Манчестер Сити» деб аталадиган футбол клубининг асосчиси 1855 йилда туғилган. Анна Коннел Харрогейтдаги Пётр I нинг руҳонийси Артур Коннелнинг қизи эди. 1865 йилда унинг отаси Манчестернинг энг ноқулай ҳудудларидан бири бўлган Ғарбий Гортондаги Авлиё Маркнинг Англикан черкови ректори лавозимини эгаллади. Кўп сонли ишсизлар 1879 йил январь ойида Коннелни черковда ошхона ва маҳаллий камбағалларга ёрдам бериш учун махсус фонд яратишга ундади.

Анна жамоат ишларида қатнашиб, отасининг ташаббусларини қўллаб-қувватлади. Дарҳақиқат, ўша пайтда Ғарбий Гортон камбағал аҳолиси ва даҳшатли санитария шароитлари бўлган ҳаддан ташқари катта ҳудуд эди. Кўпгина фуқаролар спиртли ичимликларни истеъмол қилганлар, бу эса жиноятларнинг кўпайишига олиб келди. Анна Коннел жамиятнинг маънавий ҳолатини яхшилаш воситасини қидирди. Шунинг учун, 1880 йил ноябрь ойида у икки черков назоратчиси ва бир вақтнинг ўзида Брукс темир заводи уюшмаси аъзолари Уилям Бистоу ва Томас Гудбер билан биргаликда бир нечта спорт клубларини яратди. Жумладан, 1875 йилда Авлиё Марк черковининг крикет жамоаси, уларнинг учта ўйинчиси - Валтер Чоу, Эдвард Китчен ва Уильям Бистоунинг ўзи кейинчалик футболчи бўлишган. Манчестер Архидиакони Анна Коннелнинг ишини юқори баҳолади ва унинг кейинги фаолиятига омад тилади.

Шу билан бирга, Вест Гортон эркаклари қишда жамоавий спорт ўйнаш имкониятига эга эмаслиги аниқ бўлди. Шундай қилиб, 1880 йил ноябрь ойида Анна Коннел, Бистоу ва Гудбеэр Авлиё Марк черкови учун Санкт Маркс (Вэст Гортон) деб номланган футбол жамоасини яратдилар. Артур Коннел қора кўйлак ва оқ шортиларда чиқиш қилган жамоанинг биринчи президенти бўлди. Жамоа ўзининг биринчи қайд этилган ўйинини 1880 йил 13 ноябрда Маклсфилд черкови жамоасига қарши ўтказди ва 1:2 ҳисобида мағлуб бўлди. Айтганча, ўзининг биринчи мавсумида жамоа фақат бир марта ғалаба қозона олди - 1881 йил март ойида Шарқий Манчестернинг "Сталибриж Кларенс" жамоаси мағлубиятга учради.

1884 йилда Гортон уюшмаси футбол клуби номи ўзгартирилди. Шу билан бирга, Уильям Бистоу ўзига хос шаклни - оқ хочли қора кўйлакларни ўйлаб топди. 1887 йил август ойида клуб янги стадионга - "Хайд Роуд"га кўчиб ўтди ва Манчестер ҳудуди номидан янги Ардвик номини олди. Икки йилдан сўнг клуб 1000 томошабинга мўлжалланган трибуна қурди ва 1891 йилда у Иттифоқ лигасига қўшилди ҳамда икки йил кетма-кет Манчестер кубогини қўлга киритди. 1892 йил апрель ойида Англиянинг иккинчи дивизиони ташкил этилиши муносабати билан Футбол Лигаси "Арувик"ни ушбу турнирга киритишга қарор қилди. 1892/93 йилги мавсум якунида жамоа 12 жамоа орасида 5-ўринни эгаллади.

Кейинги йили "Ньютон Хит" кейинчалик «Манчестер Юнайтед» номини ўзгартирди, иккинчи дивизионга тушиб кетди ва Манчестернинг икки клубга вакиллигини оширди. Шу билан бирга, «Арувик»га янги тайинланган бош мураббий Жошуа Парби клубга янги ном – «Манчестер Сити»ни таклиф қилди. Унинг сўзларига кўра, бу алоҳида жамоанинг шаҳар аҳолисининг барча қатламлари учун муҳимлигини таъкидлади. Бошқарув қўмитаси рози бўлди. 1894 йилдан бери эса «Манчестер Сити» номи ўзгаришсиз қолди.

Шу билан бирга, шаҳар аҳолисининг жамоани қўллаб-қувватлаши жуда тез ўсди. 1895 йил куни бўлиб ўтган ўйинда «Манчестер Сити» 30 мингга яқин томошабинни тўплади. Деярли ҳар бир ўйинга 20 минг мухлис келиб, жамоани барабанлар ёрдамида шовқин билан қўллаб-қувватлади. Баъзи томошабинлар махсус кийимда келишни афзал кўришди ва шу билан Манчестер гуруҳининг фаол мухлислари сифатида ажралиб туришди.

XX асрнинг биринчи ярми

Беш йил ўтиб, 1899 йилда «Манчестер Сити» Англиянинг биринчи (ўша пайтдаги энг юқори) дивизионида ўйнаш ҳуқуқини қўлга киритди. 5 йилдан сўнг, 1904 йилда жамоа ўз тарихидаги илк соврин - Англия кубогини қўлга киритди. Ютуқ сари йўл осон бўлмаган: 1904 йил 6 февралда 1/16 финалда «Сити» «Сандерленд»ни шиддатли курашда мағлуб этган бўлса, икки ҳафтадан сўнг «Вулидж Арсенал»ни икки тўп фарқи билан мағлуб этди. 1/4 финалда, «Мидлсбро» билан голсиз дурангдан сўнг, такрорий ўйин талаб қилинди, у 9 март куни Манчестер клуби фойдасига 3:1 ҳисобида якунланди. Ўн кун ўтгач, Ливерпулдаги "Гудисон Парк" стадиони нейтрал майдон сифатида танлаб олинди ва ярим финалда «Манчестер Сити» 3:0 ҳисобида ғалаба қозонди. 1904 йил 23 апрелда Лондоннинг «Кристал Пэлас» стадионида 60 мингдан ортиқ томошабин иштирокида ўтказилган финал учрашувида «Манчестер Сити» «Болтон Уондерерс»ни мағлуб этди. Учрашувдаги ягона гол 23-дақиқада уэльслик ҳужумчи Билли Мередит томонидан киритилди.

1904/05 йилги мавсумда «шаҳарликлар» охирги тур олдидан «Ньюкасл Юнайтед» билан бир хил очко жамғарган ва чемпион бўлиш учун сўнгги ўйинда «Астон Вилла»ни мағлуб этиш керак эди. Бироқ «Сити» 2:3 ҳисобида мағлуб бўлди ва учинчи ўринни эгаллади. Ўйиндан сўнг «Астон Вилла» сардори Алек Лик «Манчестер Сити» сардори Билли Мередит ўйинни «сотиш» учун унга 10 фунт таклиф қилганини айтди. Англия футбол ассоциацияси Мередитни айбдор деб топди ва бир йилга дисквалификация қилди ҳамда молиявий жарима ҳам белгилади. «Манчестер Сити» футболчига молиявий ёрдам беришдан бош тортди. Шунда футболчи клуб 1901 йилда ассоциация томонидан ўрнатилган қоидани бузганини, яъни футболчиларга ҳафтасига 4 фунт стерлингдан ортиқ маош тўлашини айтди: «Манчестер Сити» жамоаси муваффақиятининг сири нимада эди? Ўйлайманки, жамоа муваффақиятининг сири - бу ҳеч қайси футболчига ҳафтасига 4 фунт стерлингдан кўп маош тўламаслик қоидасини бузишда. Жамоа товар етказиб берди, клуб маҳсулот учун пул тўлади ва иккала томон ҳам хурсанд эди" - деди Билли Мередит

Ассоциация текширув ўтказди ва молиявий қонунбузарликлар фактлари тасдиғини топди. Клуб бош мураббийи Том Мейли умрбод футболдан четлаштирилди, «Манчестер Сити» 900 фунт стерлинг миқдорида жаримага тортилди. Жамоанинг 17 нафар футболчиси ҳам жаримага тортилди ва 1907 йилнинг январигача футболдан четлаштирилди. Қолаверса, «шаҳарликлар» бу футболчиларни бошқа клубларга сотишга мажбур бўлишди. Шундай қилиб, «Манчестер Юнайтед» бош мураббийи Эрнест Мангналл Билли Мередитни атиги 500 фунт стерлингга сотиб олишга муваффақ бўлди, шунингдек, шаҳарнинг бошқа истеъдодлари: Герберт Бургесс, Сенди Тернбулл ва Жимми Баннистерлар ҳам 1907/08 йилги мавсумда «Манчестер Юнайтед» жамоасига кўчиб ўтишди ва Англия чемпионлигини қўлга киритишга ёрдам беришди.

1920 йилда «Манчестер Сити» стадиони Лондон ташқарисидаги биринчи гавжум стадионга айланганди, унга Британия қироли Георг V «Ливерпуль» жамоасига қарши ўйин вақтида ташриф буюрганди. Ўша йилнинг ноябрь ойида эса "Хайд Роуд"нинг асосий трибунасидаги ўчирилмаган сигарет қолдиғи сабабли, ёнғин келиб чиққан ва стадион вайрон бўлган. Клуб раҳбарияти янги стадион қидиришни бошлади. Аввалига «МЮ»дан «Олд Траффорд»ни ижарага олиш режалаштирилган эди, бироқ Манчестердаги қўшнилар томонидан белгиланган ижара «шаҳарликлар» учун жуда қимматлик қилганди. Шунинг учун, 1923 йилгача жамоа янгиланган "Хайд Роуд"да ўйнашни давом эттирди. Ушбу аренадаги сўнгги расмий ўйин 1923 йил 28 апрел куни «Ньюкасл»га қарши бўлиб ўтган, сўнгги машғулот эса ўша йилнинг август ойида бўлган. «Сити» 1923/24 йилги мавсумни Жанубий Манчестернинг Мосс-Сайд шаҳридаги 80 000 кишилик "Мейн Роуд" стадионида бошлади. "Хайд Роуд" стадионидаги нарсалар эса парча-парча қилиб сотилди ва шаҳарнинг бошқа қисмига кўчиб ўтишга қарши чиққан шаҳар раҳбари Жон Айртон клубдаги бўлиниш натижасида ўзининг "Манчестер Cентрал" жамоасини тузди.

1926 йилда «Манчестер Сити» 5 учрашувда 31 та гол билан Англия кубоги финалига чиқди, аммо «Болтон Уондерерс» жамоасига минимал ҳисобда ютқазиб қўйди. Ўша мавсумда жамоа олий дивизионни тарк этди. Кейинги йили иккинчи муҳим турнирда "шаҳарликлар" биринчи ўринни эгаллади, бу эса уларга элитага қайтиш имконини берди.

1930 йилларда «Сити» Британияга «Манчестер Юнайтед»нинг бўлажак мураббийи Мэтт Басби, дарвозабон Фрэнк Свифт, ҳужумчи Фред Тилсон ва сардор Сэм Коуэн каби бир қанча ажойиб футболчиларни олиб келди. 1933 йилда жамоа Англия кубоги финалига қадар етиб борган, аммо «Эвертон»га 0:3 ҳисобида имкониятни бой берган. Бироқ кейинги йилнинг ўзидаёқ «Сити» бу йўлни яна такрорлади ва 1934 йил финалида «Уэмбли»да «Портсмут»ни 2:1 ҳисобида мағлуб этди: 28-дақиқада Септимус Рутерфорд томонидан киритилган голга «шаҳарликлар» ўйин охирида Тилсоннинг дубли билан жавоб қайтаришди. Сэм Кован учта Англия кубоги финалида ўйнаган биринчи ва ягона «шаҳарликлар» футболчисига айланди.

1936/37 йилги мавсумда жамоа ўз тарихида биринчи марта бир мавсумда юздан ортиқ гол уриб, Англия чемпиони бўлди. Аммо кейинги мавсумда урилган голлар бўйича энг яхшисига айланган «Манчестер Сити» олий дивизионни тарк этган Англия чемпионатининг биринчи ва ягона ғолибига айланди.

Иккинчи жаҳон уруши бошланиши сабабли, Англиядаги расмий мусобақалар тўхтатилгунга қадар «Манчестер Сити» иккинчи лигада бир йил қолди. Олти йил давомида мамлакатда Ҳарбий лига жорий этилган бўлиб, унинг асосий мақсади инглизларнинг маънавиятини спорт орқали юксалтириш эди. «Сити»нинг баъзи футболчилари, масалан, Фрэнк Свифт футболни клубнинг ўзида ҳам, бошқа жамоаларда ҳам меҳмон сифатида давом эттиришга қарор қилишди. Бошқа футболчилар эса қироллик ҳаво кучларига кўнгилли футболчи бўлишди. Хусусан, 1940 йилдан Британия ҳаво кучларида хизмат қилган ва кейинчалик Британия империяси ордени билан тақдирланган Жеки Брей шулар жумласидандир.

Турнир қайта бошланганидан сўнг дарҳол собиқ сардор Сэм Коуэн «Сити»га мураббий бўлди, Уильф Вайлд эса жамоа маъмури этиб тайинланди. Коуэн ойига 2000 фунт стерлинг маош олди ва ҳафтанинг бир қисмини жамоа бошқарувига, бир қисмини эса Брайтонда ўз бизнесини юритишга сарфлади. Унинг қўл остидаги биринчи ўйинда 3:0 ҳисобида ғалаба қозонилган бўлса, 19 учрашув мағлубиятсиз ўтказилган. Мавсум якунида «Сити» юқори лигага қайтди, бироқ клуб раҳбарияти билан шахсий бизнес манфаатлари билан боғлиқ келишмовчиликлар туфайли Коуэн ишдан бўшатилди.

1949 йилда клуб фаолиятини якунлаган Фрэнк Свифт ўрнига немис дарвозабони Берт Траутман билан шартнома имзолади. Уруш пайтида инглизлар томонидан асирга олинган собиқ нацист аскари билан шартнома тузиш жамиятда кучли реакцияга сабаб бўлди ва ҳатто 20 минг кишилик норозилик митинги ўтказилди. Бошқа томондан, Траутманнни клуб ва Манчестер раввинлари қўллаб-қувватладилар, у «бир киши бутун мамлакатнинг жиноятлари учун ҳукм қилиниши мумкин эмас» деб эълон қилди. Бир мунча вақт ўтгач, немис дарвозабони футбол майдонида қўрқмаслик ва муросасизликни намойиш этиб, бутун Англияга спорт идеалларига содиқлигини исботлади. 2010 йилда у "Мен «Сити»нинг барча ўйинларини телевизорда кўраман, чунки улар ҳамон менинг клубим. Мен Англияни яхши кўраман ва улар Германияга қарши ўйнаса ҳам уларга мухлислик қиламан" - деганди Берт Траутманн.

XX асрнинг иккинчи ярми

«Реви режаси» деб номланувчи қўлланилган тактикага қарамай, 50-йилларнинг биринчи ярми клуб учун унчалик муваффақиятли бўлмади. Фақат 1955 йилда «Манчестер Сити» яхши натижага эришди ва Англия кубоги финалига чиқди ҳамда финалда «Ньюкасл»га 1:3 ҳисобида мағлуб бўлди. Жеки Милбурн, Бобби Митчелл ва Жорж Ханнанинг голларига "шаҳарликлар" фақатгина Бобби Жонстон томонидан киритилган тўп билан жавоб бера олишди.

1956 йилнинг 5 майида 22 йилдан сўнг «шаҳарликлар» яна Англия кубогини қўлга киритишга муваффақ бўлишди. "Уэмбли" стадионига ташриф буюрган 100 000 томошабин "Манчестер Сити" - "Бирмингем Сити" жамоалари ўртасидаги учрашнинг 3-дақиқадаёқ биринчи голни кўришди: Дон Реви тўпни эгаллаб олиб, рақиб жарима майдончасига етмасдан уни чап қанотга узатди. Чап қанотда тўпни эгаллаб олган Рой Кларк рақиб жарима майдончасида турган Жо Хайесга етказиб берди, Хайес эса тўпга биринчи тегиниши биланоқ уни рақиб дарвозасига йўллади. Бироқ орадан 12 дақиқа ўтгач, Ноэл Кинси ҳисобни тенглаштирди ва биринчи бўлим охиригача "Бирмингем" жамоаси майдонда тўлиқ устунлик қилди. Ўйин тақдири иккинчи бўлимнинг икки дақиқаси мобайнида ҳал бўлди: 62-дақиқада Кен Барнс Бобби Жонстон ва Жек Дайсон бошлаб берган комбинация гол билан якунлади - 2:1. 64-дақиқада ўйиннинг иккинчи ярмида бўйнини синдириб олиб ўйнаган Траутманн ўз жарима майдончасидан тўпни Дайсонга етказиб берди, у эса тўпни ошириб берди Жонстонга узатди ва Бобби Жонстон рақиб дарвозасини ишғол этди - 3:1.

«Манчестер Сити»нинг 20-асрдаги гуллаган даври 60 йилларнинг охири — 70 йилларнинг бошларига тўғри келади. Бу даврда жамоани 1965 йил 13 июлда Жо Мерсер қабул қилиб олди. У ўз вақтида 1962/63 йилги мавсум якунига кўра, «шаҳарликлар» иккинчи дивизионга тушиб кетганидан сўнг, Мерсер жамоани юқори дивизионга қайтариш учун қаттиқ бел боғлади ва жамоага Жорж Хеслоп, Майк Саммерби, Колин Белл, Тони Бук, Фрэнсис Ли каби футболчиларни таклиф қилди ва дарвозани Жо Корриганга ишониб топширди. Айна мана шу футболчилар афсонавий жамоанинг ўзагини ташкил қилишди.

Мерсер бошчилигида клуб 34 йилдан сўнг яна 1968 йилда АПЛ чемпионига айланди ва ўша пайтда Жорж Бэст мавсумнинг энг яхши тўпурари бўлган «Манчестер Юнайтед»дан икки очко олдинда эди. 1969 йил 26 апрелда Англия кубоги финалида Нил Янгнинг голи эвазига жамоа «Лестер»ни минимал ҳисобда мағлуб этишга муваффақ бўлди ва бу совринни тўртинчи марта қўлга киритди. 1970 йил 7 мартда «Манчестер Сити» ўз тарихида илк бор Англия Лига Кубогини қўлга киритди: «Уэмбли»даги финал учрашувида Мерсер жамоаси «Вест Бромвич» ҳужумчиси Жефф Асленинг голига Майк Дойл ва Глин Пардонинг голлари билан жавоб қайтарди.

Ўша йили клуб Европа аренасида энг юқори муваффақиятга эришди. 29 апрель куни «Манчестер Сити» Венада Кубок эгалари кубоги финалида Польшанинг «Горник» клубини 2:1 ҳисобида мағлуб этди. «Шаҳарликлар»нинг голларини Нил Янг ва Френсис Лилар киритди.

«Ўйиннинг иккинчи бўлимида кучли ёмғир ўйинни издан чиқарди, аммо иккинчи бўлимда техник савия пасайиб кетганига қарамай, жамоамиз кўрсатган ўйинидан жуда мамнунман» - деганди Жо Мерсер.

Кейинги йили Жо Мерсер - Мальколм Эллисон мураббийлар жуфтлигидаги жамоа Европа Кубоги Эгалари Кубогининг ярим финалига чиқди ва ўша босқичда асосий ўйинчиларнинг жароҳати туфайли «Челси»га умумий ҳисобда 0:2 ҳисобида мағлуб бўлди. Англия чемпионатида «Манчестер Сити» мавсум давомида олтин медал учун асосий даъвогар саналган бўлсада, якунда 4-ўринни эгаллади. 1972 йилда икки мураббий ўртасидаги қарама-қаршиликлар туфайли дуэт ажралишди. Жо Мерсер «Ковентри Сити» клубига ўтиб келди. Клуб президенти Питер Соулз кейинроқ бу вазиятни тушунтирди: «Директорлар кенгаши Мальколм Эллисон ва Жо Мерсерни танлаши керак эди - биз Мальколм Эллисонни танладик» - деганди Питер Соулз.

Эллисоннинг ўзи ушбу вазиятни кейинроқ эслаганди: “Жо ва мен ажойиб ўртоқ эдик. Бир неча ойлик кескинликдан ташқари, менимча, биз бирга ишлаган вақт ичида фақат бир-иккита келишмовчиликларга дуч келдик. Мен Жо Мерсер билан ишлаганимдан ҳеч қачон афсусланмадим ва биламан, у мен билан ишлашда худди шундай фикрда эди. Биз ақл бовар қилмайдиган жамоа туздик. "Манчестер Ситида"ги Мерсер-Эллисон йиллари ҳаётимдаги энг яхши йиллар бўлди. Агар Жо бугун ҳам биз билан бўлганида, менимча, у худди шу нарсани айтади" - деганди Малколм Эллисон.

Бироқ, Эллисоннинг бош мураббий сифатидаги фаолияти узоқ давом этмади. 1972/73 йилги мавсум ўрталарида «шаҳарликлар» турнир жадвалининг ўрталаридан жой олишди ва жамоани қуйи лигага тушиб кетишдан қутқариш учун Жонни Харт чақирилди. Вазифа бажарилди: натижада клуб 11-ўринни эгаллади. Бироқ, соғлиғи билан боғлиқ муаммолар Хартни давом эттиришга тўсқинлик қилди ва унинг ўрнини "Норвич Сити" устози Рон Сондерс эгаллади. Унинг қўл остида жамоа Лига кубоги финалига чиқди, аммо чемпионатда ёмон натижалар кўрсатди. Сондерс ишдан бўшатилди ва «Манчестер Сини»ни 1974 йилдан 1979 йилгача жамоанинг сардори бўлган Тони Бук бошқаришни бошлади.

Бук жамоадаги вазиятни барқарорлаштириш вазифасини қўйди ва бунинг учун у мухлислар орасида машҳурликка эришди. 1973/74 йилги мавсумнинг сўнгги ўйини «Манчестер Юнайтед» жамоасига қарши ўтказилиши керак эди. Бу учрашувда "шаҳарликлар"ни фақатгина ғалаба АПЛда олиб қоларди. Учрашувда «шаҳарликлар» 1:0 ҳисобида ғалаба қозонишди. Киритилган ягона голни шотландиялик Денис Лоу товони билан рақиб дарвозасига йўллади. Бироқ, Лоу ушбу голни нишонлашдан бош тортди. Сабаби, у "МЮ"нинг собиқ футболчиси эди. Бироқ, раҳбарияти ва мураббийлар штаби Лоунинг бу қарорини нотўғри талқин қилишди ва зудлик билан уни алмаштириб юборишди. Ўша учрашув Лоунинг профессионал фаолиятидаги сўнгги ўйини бўлиб қолди.

Тони Бук бошқарувидаги «Манчестер Сити» нисбатан муваффақиятли жамоага айланди. 1976 йилнинг 28 февралида «шаҳарликлар» финалда «Ньюкасл Юнайтед»ни 2:1 ҳисобида мағлуб этиб, Лига кубогини қўлга киритди. «Шаҳарликлар» ярим ҳимоячиси Питер Барнс 11-дақиқада ҳисобни очди, аммо 36-дақиқада Алан Гоулинг учрашувда мувозанатни тиклади. Иккинчи бўлимнинг энг бошида «шаҳарликлар»нинг ўнг қанот ҳимоячиси Деннис Туарт яна «шаҳарликлар»ни олдинга олиб чиқди ва бу ҳисоб ўйин охиригача сақланиб қолди. 1977 йилда жамоа чемпион «Ливерпул»дан атиги бир очко ортда қолган ҳолда, лигада иккинчи ўринни эгаллади. «Манчестер Сити» икки марта Лига кубогининг чорак финалига чиқди, 1978/79 йилги мавсумда эса УЕФА кубогининг чорак финалига қадар етиб борди.

1960-1970 йиллардаги ютуқлар ўрнига 1980 йиллардаги турғунлик келди. Ҳаммаси 1979 йилда иккинчи марта бош мураббий этиб тайинланган Мальколм Эллисоннинг жамоага қайтиши билан бошланди. Эллисоннинг қисқа муддатли бошқаруви биринчи навбатда, Эйс Хартфорд, Гари Оуэн ва Питер Барнс каби юлдузларни сотиш билан бошланди. Уларнинг ўрнига катта пул эвазига Эллисон «Сити»да ўз имкониятларини очиб бермаган футболчиларни таклиф қилди. Ушбу харидлардан бири Стив Дейли бўлиб, унинг трансфер шартномаси 1,5 миллион фунт стерлингни ташкил этди ва ўша пайтда Премьер-лигадаги рекорд эди. Нотўғри олиб борилган трансфер сиёсати ва 1980/81 мавсумининг заиф бошланиши туфайли Эллисон ўрнини Жон Бонд эгаллади.

Ўша мавсумда Бонд қўл остидаги жамоа «Энфилд»да «Ливерпуль» устидан 3:1 ҳисобида ғалаба қозонди. Мавсум якунига кўра, Премьер-лигада 10-ўринни эгаллашга муваффақ бўлди. Бонднинг принципи ёшлар базасини мустаҳкамлаш учун тажрибали ўйинчиларни сотиб олишга асосланган эди. Бу позиция туфайли «шаҳарликлар» 1982 йили Англия кубоги финалига қадар етиб боришга муваффақ бўлишди, Стив Маккензи ажойиб ўйин кўрсатганига қарамай, «Уэмбли»да «Тоттенхэм»га 2:3 ҳисобида мағлуб бўлишди. Шунга қарамай, орадан икки йил ўтиб, жамоа турнир жадвалида ўртамиёна ўринда қолиб кетгани ва мураббий ҳамда раҳбарият ўртасидаги келишмовчиликлар туфайли Бонд ўз лавозимидан четлатилди. Унинг ўрнини Жон Бенсон эгаллади.

Бенсоннинг «Сити» бошқарувидаги фаолияти жамоани Чемпионшипга тушиб кетгани ва сўнгги турда «Лутон Таун»дан мағлубиятга учрагани билан ёдда қолди. Ўшанда ҳатто дуранг натижа ҳам жамоага элитадаги ўрнини сақлаб қолиш имконини берар эди. Бенсон ўрнига «шаҳарликлар»ни АПЛга қайтариш учун чақирилган Билли Макнилл бу вазифани уддасидан чиқди. Бироқ 1985/86 йилги мавсумда клуб муваффақитсиз иштирок этиб, яна Чемпионшипга равона бўлди ва 1986/87 йилги чемпионатни заиф бошлади. Раҳбарият мутахассисни ишдан бўшатиб, Жимми Фриззелни мавсумнинг қолган қисмига таклиф қилди, натижада «Манчестер Сити» мавсум якунига кўра, иккинчи ўринни эгаллади ва АПЛга қайтди.

Мел Махин яна бир бор клубни Чемпионшипга тушириб юборди. Аммо, 1989 йилнинг ноябрида у «Манчестер Юнайтед» устидан 5:1 ҳисобида ғалаба қозонганига қарамай, ишдан бўшатилди. Ўшанда Сэр Алекс Фергюсон бу мағлубиятни - энг ҳақоратли мағлубияти бўлганини тан олди. 1989 йил ноябридан 1990 йил ноябригача Ховард Кендалл жамоанинг келажакдаги юксалиши учун яхши пойдевор яратган «шаҳарликлар»ни бошқарган. Кендалл «Эвертон»га кетганидан сўнг, унинг ўрнини 34 ёшли ўйновчи-мураббий Питер Рид эгаллади. Рид қўл остидаги дастлабки икки мавсумни «Манчестер Сити» бешинчи ўринда якунлади ва 1992/93 йилги чемпионат натижаларига кўра улар тўққизинчи ўринни эгаллади. 1993/94 йилги мавсум бошида Рид ишдан бўшатилди. Бунинг ўрнига чемпионатда 16-ўринни эгаллаб, элитадаги ўрнини сақлаб қолишга эриша олган Брайан Хортон тайинланди.

1994 йилда мухлислар босими остида ўз хатоларини тан олган клуби хўжайини Питер Соулз ишдан кетди ва унинг ўрнини "шаҳарликлар"нинг собиқ футболчиси Френсис Ли бошчилигидаги раҳбарият эгаллади. Хортон эса бош мураббийлик лавозимида қолди. Бироқ, 1994/95 йилги мавсумда 17-ўринни эгаллаш раҳбариятни Хортонни истеъфога чиқаришга ва унинг ўрнига "Саутгемптон"нинг собиқ бош мураббийи Алан Баллни тайинлашга мажбур қилди. Янги мураббий ислоҳот ўтказишга ҳаракат қилди, унга кўра таркиб ёшартирилди ва ўйин ярим ҳимоячи Георгий Кинкладзе атрофида қурилди. Аммо 1995/96 йилги мавсум охирида «Манчестер Сити» Чемпионшипга тушиб кетди. Балл 1996/97 йилги мавсум бошида ишдан бўшатилди ва унинг ўрнига Стив Коппелл келди, у жамоа бошқарувидаги энг қисқа муддат бўйича клуб рекордини ўрнатди - у бор-йўғи олтита ўйинда «шаҳарликлар»ни бошқарди. Фил Нил жамоа етакчилигини ўз қўлига олди, бироқ 10 учрашувдан 7 тасида мағлуб бўлди, бу эса турнир жадвалининг иккинчи ярмига тушиб кетишига олиб келди. «Манчестер Сити» мавсумни «Ноттингем Форест» собиқ бош мураббийи Фрэнк Кларк қўл остида якунлади ва Кларк ҳам жамоани 14-ўриндан юқорига кўтара олмади. Кейинги мавсумнинг ўрталарида у ишдан бўшатилди ва унинг ўрнига келган «Олдем Атлетик» ва «Эвертон» клубларининг собиқ бош мураббийи Жо Ройл ҳам «шаҳарликлар»ни қуйи лигага тушиб кетишдан қутқара олмади - жамоа Англияда даража жиҳатдан учинчи ўринда турадиган чемпионатга йўл олди. Ройл кейинроқ буни шундай изоҳлади: «Манчестер Сити»да иссиқ сув йўқ эди ва фақат ёши ўтган футболчилар ҳамда эркин агентлар шартнома имзолаш мумкин эди" - деганди - Жо Ройл.
Рекорд пасайиш фонида Дэвид Бернстайн клуб президенти лавозимини эгаллади. Янги бошқарув қўл остида «Манчестер Сити» 1998/99 йилги мавсум охирида плей-оффда пенальтилар сериясида "Жиллингем" жамоасини мағлуб этиб, Чемпионшипга қайтди. Кейинги мавсум якунида клуб ишончли тарзда АПЛга йўл олди. 2000 йилнинг ёзида жамоага ярим ҳимоячи Алф-Инге Холланд ва ҳужумчи Жорж Веалар, қишда эса Ричард Данн ва Даррен Хакербилар қўшилишди. Россиялик Андрей Канчелскис эса Шотландиянинг «Рейнжерс» клубидан ижарага олинди. Аммо якунда «Манчестер Сити» 18-ўринни эгаллаб, яна Премьер-лигани тарк этди.

2001 йил 21 апрелда мухлисларнинг норозилигига қарамай, раҳбарият Жо Ройлни ишдан бўшатди. Уч кундан сўнг унинг ўрнига Англия терма жамоасининг собиқ бош мураббийи Кевин Киган тайинланди.

АПЛ

ЕЧЛ

Клублар ўртасида ЖЧ

Нимчорак финал
12.12.2023
23:00 Ал-Иттиҳод
3:0
Окленд Сити
Чорак финал
15.12.2023
19:30 Леон
0:1
Урава Редс
23:00 Ал-Аҳли
1:3
Ал-Иттиҳод
Ярим финал
18.12.2023
23:00 Флуминенсе
2:0
Ал-Аҳли
19.12.2023
23:00 Манчестер Сити
3:0
Урава Редс
3-урин учун
22.12.2023
19:30 Ал-Аҳли
-:-
Урава Редс
Финал
22.12.2023
23:00 Флуминенсе
-:-
Манчестер Сити

Англия кубоги

Нимчорак финал
09.02.2021
22:30 Бёрнли
0:2
Борнмут
10.02.2021
00:30 Ман. Юнайтед
1:0
Вест Хэм
22:30 Суонси Сити
1:3
Манчестер Сити
11.02.2021
00:30 Лестер
1:0
Брайтон
00:30 Шеффилд Юнайтед
1:0
Бристол Сити
01:15 Эвертон
5:4
Тоттенхэм
22:30 Вулверхэмптон
0:2
Саутгемптон
12.02.2021
01:00 Барнсли
0:1
Челси
Чорак финал
20.03.2021
17:15 Борнмут
0:3
Саутгемптон
22:30 Эвертон
0:2
Манчестер Сити
21.03.2021
18:30 Челси
2:0
Шеффилд Юнайтед
22:00 Лестер
3:1
Ман. Юнайтед
Ярим финал
17.04.2021
21:30 Челси
1:0
Манчестер Сити
18.04.2021
22:30 Лестер
1:0
Саутгемптон
Финал
15.05.2021
21:30 Челси
0:1
Лестер

International Champions Cup

Англия суперкубоги

Англия лига кубоги

Чорак финал
22.12.2020
22:30 Брентфорд
1:0
Ньюкасл
23.12.2020
01:00 Арсенал
1:4
Манчестер Сити
22:30 Сток Сити
1:3
Тоттенхэм
24.12.2020
01:00 Эвертон
0:2
Ман. Юнайтед
Ярим финал
06.01.2021
00:45 Тоттенхэм
2:0
Брентфорд
07.01.2021
00:45 Ман. Юнайтед
0:2
Манчестер Сити
Финал
25.04.2021
20:30 Манчестер Сити
1:0
Тоттенхэм

Сўнгги учрашув

18.04.2024. ЕЧЛ. Чорак финал.
00:00
Манчестер Сити
1-1
Реал Мадрид

Навбатдаги учрашув

26.04.2024. АПЛ. 29-тур.
00:00
Брайтон
-:-
Манчестер Сити

ЖАМОА ТАРКИБИ

© STADION.UZ
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайт материалларидан тўлиқ ёки қисман фойдаланилганда веб-сайт манзили кўрсатилиши шарт.
Ўзбекистон матбуот ва ахборот агентлигининг интернет-ОАВ гувоҳномаси №0917.

Блогдаги материаллар учун блог эгаси, хабарлар остидаги фикрлар учун фойдаланувчининг ўзи жавобгар.