Инсон тақдири бир зумда ўзгариб кетиши мумкин. Футбол оламида машҳурлик даражасига эришган айрим футболчиларнинг ҳам тақдирлари умуман ўзгариб кетиши мумкин эди. Мазкур мақоламиз айнан тақдири ўзгариб кетиши мумкин бўлган футболчилар ҳақида.
Футболчи бўлиш осон деб ҳисобловчилар адашишади. Ишонмайсизми? Унда мазкур мақоламиз мобайнида ўзингиз бунга ишонч ҳосил қиласиз.
«Барселона»нинг юрагига айланган ҳимоячи Карлес Пуйол қачонлардир ўртамиёна ва ҳаттоки, истиқболи йўқ футболчи саналарди. Побла де Сегур (Каталониядаги шаҳарча)лик оддий ишчи ўғлини «Барселона» футбол мактабига хоҳламайгина қабул қилишади ва унга бир неча марта камтарроқ «Ллеида»га ўтишни тавфсия қилишади. Бундан ташқари Карлесни турли нуқталарда ўйнатиб кўришади. У эса барчасига кўз юмиб, ўз вақти соати келишини сабр билан кутади. Қолаверса, Пуйолни клубда унинг исми-шарифи учунгина олиб юришади. Кимдир қорасочли ўсмир буюк «Барса»нинг асосчиларидан бирининг авлодидан экани тўғрисида гап тарқатади. Дарҳақиқат, 1899 йили «Барса» таркиб топган 11 футболчидан бирининг исм-шарифи ҳам Карлес Пуйол бўлган. Гарчи ўсмир Карлесни ўша асосчи футболчига ҳеч қандай алоқаси йўқлиги аниқланган бўлсада, клуб раҳбарияти 100 йиллик юбилей арафасида таркибда шундай номдаги ўйинчининг бўлишини зарур, деб билишади. Демак, ҳимоячи ҳозирги муваффақиятлари учун биринчи галда унга айнан Карлес деб исм қўйишган ота-онасидан миннатдор бўлиши керак.
Бунга ишониш жуда қийин, аммо кейинчалик даҳо даражасига кўтарила олган машҳур ҳужумчи Кристиан Вьери футбол ўйнашни 13 ёшида бошлаганди. Унинг ўйинидан бирон-бир жўяли натижа чиқишига ҳатто ўша пайтда мураббийлик қилган отаси ҳам ишонмасди. Ўз вақтида ажойиб дрибблинг соҳиби бўлган Роберто ўғлининг қовушмаган ҳаракатларини кузатар экан, унинг нўноқлигидан хуноби ошарди. Унинг ўйинлари ҳақида бир пайтлари «Торино» ёшлар жамоаси мураббийи Бенито Карбоне шундай деганди: «У шу қадар беъмани ҳаракат қилар эдики, таърифлашга ҳатто сўз топа олмасдим». Аммо Кристиан ўз меҳнатсеварлиги эвазига ўйини ҳақида салбий фикрларга эга бўлган шахсларни фикрларини ўзгартира олди.
Европа Чемпионлар лигасида 3 бора тўпурар бўлган бўлса ҳам, ушбу нуфузли совринни бирор маротаба ҳам қўлга киритмаган голландиялик Рууд ван Нистелрой ёшлигида болалар жамоасида тўп сураётганида, биринчи мураббийи «Сендан футболчи чиқмайди, Руд. Бекорга овора бўлаяпсан…», - деб уни роса руҳан эзарди. Лекин, тишини-тишига қўйиб, «синиб» кетмаган Рууд «Реал», ПСВ», «МЮ» каби жамолар сафида мамлакат чемпионати тўпурарлигини қўлга киритди.
«Манчестер Юнайтед» афсонаси Пол Скоулз ёшлигида кўча жамоаларида яққол етакчи бўлган Полни «Олхем Атлетик» клуби маъқул кўрди. Бироқ тақдирнинг хазилини қарангки, Пол кўрикдан ўта олмади. У ҳақиқий футбол майдонида жуда митти бўлиб кўринди. Боз устига «Олдхем» раҳбарлари бўғма касаллиги билан оғриган болакай билан шуғулланишни беҳуда вақт сарфлаш, дея баҳолайдилар. Афтидан, Полнинг бутун орзулари чиппакка чиққандек эди. Бироқ унинг мактабдаги ўқитувчиси ўз ўқувчисининг иқтидорига умуман шубҳа қилмасди. «МЮ» мураббийларидан бири – Браян Кидд билан яқиндан таниш бўлган ўқитувчи Полни яна бир марта кўрикдан ўтишга кўндирди. Афсуски, бу уриниш ҳам самара бермади. Шундан кейин Скоулз ота-онаси билан дам олишга жўнаб кетди. Аммо устози ҳамон таслим бўлмади. Ниҳоят, устозининг саъй-ҳаракатлари натижасида Пол манкунианларнинг қизил либосини кийиш шарафига муяссар бўлди. Қолаверса, шифокорлар бўғма хасталиги унинг футболчи бўлишига халақит бермаслигини, фақатгина Пол доимо ингалятор ёрдамидан фойдаланиши лозимлигини айтишди.
Жаҳоннинг 3 карра, Европанинг 2 карра энг яхши футболчиси сифатида тан олинган бразилиялик «сўйлоқ» Роналдо 11 ёшида ўзини катта футболга тайёр деб ҳисобларди. Уни «Фламенго»га қабул қилишмади. Ўша кун у омадсиз эди. Уйига қайтишда унга ҳужум қилишди. Сўнгги пулларига олган соатини ҳам олиб қўйишди.
2007 йилги «Олтин тўп» соҳиби Кака, «Сан Паулу»нинг ёшлар жамоасида ўйнаб юрган вақтида битта ўйинга дисквалификация қилинади. Шу муносабат билан унга бир неча кун таътил бердилар. Таътилни бувиси ва бобоси билан ўтказишга қарор қилади. Уларнинг уйи яқинида сувда арғимчоқли хиёбон бор эди. Ўша хиёбонда укаси билан бирга ўйнаб турганида, тасодифан мувозанатни йўқотиб қўяди ва сувга қулайди. Ўшанда боши билан ҳовузнинг тубига қаттиқ урилади ва касалхонага бориб, ёрилган жойига чок қўйдириб келади. Орадан 1-2 кун ўтгач, Сан-Паулуга қайтиб кетади. Душанбадан бошлаб одатдагидек машғулотларга қатнай бошлайди. Аммо бўйни нимагадир қаттиқ оғрирди. Табиблар кўриб чиққанларидан сўнг, бўйиндаги умуртқа поғонасининг олтинчиси лат еганини аниқладилар. Бу жароҳат жуда ҳавфли эди, аммо Каканинг бахтига жуда нозик бўлган жойлар шикаст емай қолган эди. Табиблар унга ҳайрат билан қарадилар ва жуда бахтли эканини, ҳали футбол ўйнаши ҳам мумкинлигини айтдилар. Сал бўлмаса, футбол ўйнаш у ёқда турсин, юра олмай ҳам қоларди.
Испания терма жамоаси тарихида энг кўп гол урган Давид Виля 9 ёшга тўлганида белидан оғир жароҳат олган ва футбол билан абадий хайрлашишига бир баҳия қолган, аммо соғайиб яна майдонга қайтишига ўзида куч топа олган.
Мадриднинг «Реал» клуби Бразилия терма жамоасининг ҳужумкор ҳимоячиларидан бири Марсело «Флуминенсе» ёшлари таркибида тўп сураётганида оиласи ночор ҳаёт кечирарди. Шу сабабдан у бир неча марта футболни ташлаб, бирор ишга жойлашиб, оиласига моддий ёрдам қилмоқчи бўлади. Бироқ Марселонинг юксак иқтидор эканлигини пайқаган жамоа мураббийлари футболчини бу ниятидан қайтаришди.
Дмитрий ва Крилл Комбаровлар – аслида «Спартак» футбол мактаби тарбияланувчилари ҳисобланишарди уларнинг оталари Владимир Комбаров «Спартак»нинг ашаддий мухлиси бўлган. У 1993 йилда эгизак ўғилларини «Спартак» академиясига олиб келиб, мураббий Николай Паршиннинг қўл остига топширган. Бироқ 14 ёшга тўлганларида эгизакларни умидсиз футболчилар, деб ҳисоблаган мураббий билан жанжалдан сўнг «Спартак»ни тарк этиб, «Динамо»га ўтиб кетишган. Юрий Жирков – 13 ёшида Тамбовнинг «Спартак» клуби футбол селекциясига қабул қилинган. У кўпинча машғулотларни ўтказиб юборарди. Даставвал болалар ўртасидаги учрашувларда ўзини кўрсата олмади. Одатда заҳирада ўтирарди, турнирларда деярли иштирок этмасди. Лекин у ўзига бўлган ишончни йўқотмайди. Бир куни унга бу ерга бошқа келмаслигини айтишганида, бундай ноҳақликдан йиғлаб кетиб қолган. Куни бўйи кўчада тўп тепиб юрди, аламдан ҳатто футболни ташлашни ҳам ўйлади. Жаҳл устида шундай қилишга ҳам тайёр эди, аммо бахтига мураббийи келиб уни яна жамоага таклиф қилди. Айнан ўша дамларда футболдаги биринчи муваффақиятга ҳам эришган. Маҳаллий кубок финалида унинг жамоаси 0:1 ҳисобида имкониятни бой бераётганди, аммо ўйин тугашига бир неча дақиқа қолганида Юрий иккита гол киритиб, жамоасига ғалаба келтирди. Бутун стадионга йиғилган мухлислар уни олқишлай бошлашди. У бу ўйинни халигача фахр билан эсга олади.
Сер Алекснинг кашфиёти бўлган ирландиялик Рой Киннинг футболчиликка нисбатан иштиёқи ва истеъдоди бинойидек бўлса-да, фаолиятининг самарали кечиши номалум эди. Чунки жисмоний кўрсаткичлари тенгдошлариникидан анча паст эди. 14 ёшга тўлганида Рой Ирландия болалар терма жамоасидан жой оломайди. Англия клубларидан паноҳ топиш борасидаги уринишлари ҳам натижа бермайди. Ниҳоят 18 ёшга тўлганида Ирландиянинг ярим ҳаваскор клуби – «Кобх Рамблерс» унга шартнома таклиф қилди.
«Рим императори» лақабини олган Франческо Тотти 5 ёшида отаси уни маҳаллий футбол мактабига олиб борди. Унинг бўйи, ёши кичик бўлгани боис аввалига ҳатто жамоанинг захирасидаги ўйинчилари қаторидан ҳам жой беришмасди. Аксинча, мураббийлар уни мазах ҳам қилиб қўйишарди. Аммо қўшни шаҳар жамоасига қарши ўйинда майдонга тушиш шарафига муяссар бўлган Тотти рақиб дарвозасига иккита тўп киритди-ю, барчанинг муносабатини кескин ўзгартирди. Шундан бошлаб унинг юқорига қараб силжиш даври бошланди.
Фурқат Юсупов
Манба: www.Furkat.uz
Матнда хатолик топсангиз, ўша хатони белгилаб, бизга жўнатинг (Ctrl + Enter).
Ҳасанали ота
Фурқат Қурбонов
Холис таҳлилчи блоги
Жалолиддин Қобилжонов
Яҳёхўжа Улуғхўжаев
Сафарали Сиддиқов
«InterFutbol» газетаси
Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги
Маъмуржон Ибрагимов
Қаҳрамон Асланов
Шуҳрат Шокиржонов
Шерзод Ражабов
