Давид Жинола Сен-Тропе шаҳри яқинида туғилган. Ориқ Жиноланинг "Jambes des baguettes" лақаби бор эди, бу "Таёқ оёқлар" деган маънони англатади. Бироқ, бу унинг яхши футбол ўйнашига ва тенгдошлари орасида ажралиб туришига тўсқинлик қилмади.
Карьера бошланиши
10 ёшида “Сент-Максин” клуби мактабининг тарбияланувчиси бўлган Девид, Эрик Боер номи билан “Санкт-Рафаэл”нинг маҳаллий ҳаваскорлар турнирида иштирок этди. У энг яхши футболчи сифатида тан олинди ва ҳатто Миланга таклиф қилинди. Тез орада фирибгарлик аниқланди ва Жинола “Тулон” билан қаноатланишга мажбур бўлди.
18 ёшида Девид биринчи дивизионда “Мец”га қарши ўйинда дебют қилди, бу ўйин “Тулон”нинг 2:0 ҳисобидаги ғалабаси билан якунланди.
У “Тулон”да уч мавсум қолиб, тезда жамоа етакчиларидан бирига айланди. Бу эса пойтахт клублари мураббийларининг эътиборидан четда қолмади. 1988 йилда Жинола биринчи марта Парижни забт этиш учун келди.
“Расинг”
У Расинг билан икки йил ўтказди. Ва бу даврда Жинола ўзининг биринчи ғалабасига бир қадам қолган эди. “Расинг” Франция кубоги финалида “Монпелье”га қарши ўйнади, бироқ қўшимча дақиқаларда мағлуб бўлди – 1:2. Ўша ўйинда Жиноланинг ўзи гол урди, аммо бу унинг жамоасига ёрдам бермади.
“Брест”
Давиднинг кейинги клуби “Брест” эди. Айнан шу ерда Франция терма жамоаси бош мураббийи Мишел Платини Жинолага этибор қаратди. 1990 йил 17 ноябрда Тиранада Девид учранглиларнинг бир қисми сифатида дебют қилди. Бироқ, “Брест”даги биринчи мавсум футболчининг ўзи учун ҳам, клуб учун ҳам муваффақиятсиз бўлди. Молиявий муаммолар туфайли “Брест” иккинчи лигага тушиб кетди. Жинола клубда яна ярим мавсум ўйнади ва 1992 йилнинг қишида у иккинчи марта Парижни забт этишга йўл олди.
“ПСЖ”
Энди у либериялик Жорж Веа ва бразилиялик Рай ўйнаган "Пари Сен-Жермен" либосини кийди. Вилоятнинг иккинчи уриниши янада муваффақиятли бўлди.
“Қизил-кўклар” сафида Жинола ҳам Франция чемпиони (“ПСЖ” учун бу 8 йилдаги илк чемпионлик эди), ҳам мамлакат кубоги соҳибига айланди. Қолаверса, айнан ПСЖда Жинола илк бор еврокубокларда ўйнаган.
“Ньюкасл”
Натижада Девид Эрик Кантонанинг ортидан Британияга борди. Икки йил давомида унинг янги клуби “Ньюкасл” (у французни 2,5 миллион фунтга сотиб олган) Премьер-лига чемпионлиги учун Кантонанинг "Манчестер Юнайтед" жамоаси билан рақобатлашди. Девид Англиядаги биринчи ўйинини 1995 йил 19 августда “Ковентри Сити” жамоасига қарши ўтказди. Ва Жиноланинг биринчи голи олти кундан кейин “Шеффилд Уэнсдей” дарвозасига киритилди. Девиднинг Англиядаги муваффақиятли ўйини эса терма жамоага қайтишига сабаб бўлмади. "Уч ранглилар" мураббийи Аиме Жасқу ўз жамоасида Жинолага ҳам, Кантонага ҳам, Папинга ҳам жой кўрмади. Ҳаттоки, Европа чемпионатининг Англияда бўлиб ўтгани, у ерда Кантона ва Жинола фаворитга айлангани ҳам Жаккунинг қарашларини ўзгартира олмади. Унинг таъкидлашича, иккаласи ҳам индивидуалист ва ўзи футболни кўрганидек ўйнай олмайди. Аммо Жинола бошқа мураббий - Кевин Киган билан тўлиқ келишувга эришди. Ва “Ньюкасл” менежери лавозимидан кетиши билан Жинола захирада мустаҳкам ўтирди.
“Тоттенхэм”
“Ньюкасл”да Киган ўрнига келган Кенни Далглиш деярли ҳеч қачон Жинолани жамоада ўйнашига қўйиб бермади. Демак, Девиднинг “Юнайтед”дан кетиши аниқ эди. У 1997 йилнинг июлида 2 миллион фунт эвазига “Тоттенхэм”га ўтди. Янги жамоада чемпионлик медалларини унутиши керак эди. “Шпорлар” лигада қолиш учун курашаётган эди, Девид эса ўз ўйини билан уларга Премьер-лигадаги ўрнини сақлаб қолишга ёрдам берди. Кейинги йили Жинола Лига кубогида Манчестерни мағлуб эта оладиган жамоанинг этакчисига айланди ва кейин "Лестер Сити" билан қийин ўйинда кубокни тўлиқ қўлга киритди. Қолаверса, “Тоттенхэм” Англия кубоги ярим финалига йўл олди, у ерда “Ньюкасл”га қўшимча дақиқалардагина мағлуб бўлди. Жинола бу мавсумни шу қадар илҳомлантирдики, ҳамкасблари яна беш йил аввал Францияда бўлгани каби уни чемпионатнинг энг яхши футболчиси сифатида тан олишди.
Ажойиб футболчи бўлган Жинола Франция терма жамоаси сафида атиги 17 та ўйин ўтказган. 1987 йилда у ҳар йили Тулонда бўлиб ўтадиган турнирда Франция ёшлар терма жамоасида ўйнади: финалда французлар Англияни 4:3 ҳисобида мағлуб этишди ва Жинола турнирнинг энг яхши футболчиси деб топилди. Унинг асосий жамоадаги дебюти 1990 йилнинг 17 ноябрида Албанияга қарши ўйинда бўлиб ўтган.
Девид Жинола 1993 йил 17 ноябрда АҚШда бўлиб ўтадиган жаҳон чемпионатига чиқиш учун Болгария терма жамоасига қарши ўйин бўлиб ўтган куни мамлакатда танқид ва нафратга сабаб бўлди. Французларга жаҳон чемпионатига чиқиш учун бу учрашувда камида дуранг натижа керак, Болгария эса ғалаба қозониши керак эди. Учрашув охирида Жан-Пер Папин ўрнига майдонга 1:1 ҳисобида кириб келган Жинола ўйиннинг сўнгги дақиқасида ўнг қанотдан жарима зарбасини амалга оширишда даҳшатли хатога йўл қўйди. Эрик Кантонага тўп узатишга уринган Жинола тўпни аниқ Эмил Кременлиевга узатди, у эса оддий вақт тугашига 10 сония қолганида болгариялик қарши ҳужумни бошлади. Любослав Пеневнинг узатмасидан сўнг ўнг қанотдан ёриб ўтган Эмил Костадинов ўйиндаги иккинчи голини урди ва болгарларга 2:1 ҳисобида ғалаба қозонди ва АҚШдаги жаҳон чемпионатига йўлланмани тақдим этди .
Матнда хатолик топсангиз, ўша хатони белгилаб, бизга жўнатинг (Ctrl + Enter).
Бунёдкор
Ҳасанали ота
Фурқат Қурбонов
Холис таҳлилчи блоги
Жалолиддин Қобилжонов
Яҳёхўжа Улуғхўжаев
Сафарали Сиддиқов
«InterFutbol» газетаси
Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги
Маъмуржон Ибрагимов
Қаҳрамон Асланов
Шуҳрат Шокиржонов
Шерзод Ражабов
