... бир кун қолди. Футбол бўйича Ўзбекистон ОТЖ ўз тарихида илк бора Олимпия ўйинларига тўғридан-тўғри қатнашиш имкониятига эга бўлиб турибди. Энди гапни буёқдан эшитинг. Фалсафани ўқиганмиз. Ўқимаганларга-да, гал келар, бироқ бу илми хикмат билан оз-моз таниш бўлганлар кўпчиликни ташкил этади, деб умид қиламан. Хуллас, фалсафада ажойиб категориялар бор: зарурат, сабаб, оқибат. Бўлса бўлибди-да, бизга нима дерсиз? Аммо, бироз шошилманг. Бунинг таърифи-ю, мантиғида гап кўп. Ернинг тортишиш қонунини, ўша сиз-у биз билган бутун олам тортишиш қонунини дейман-да, ким кашф қилган? Баракалла. Исаак Ньютон. Қандай сабаб билан кашф этган? Яна топдингиз! Физик алломанинг бошига олма “тўп этиб тушган”. Шундан сўнг олим ўйлаб қолган: “Шошма, олма келиб тушди. Ниманинг эвазига?”. Мана шу тахлит саволлар қарийб уч кило келадиган мияда (лекин гап вазнда эмас, ахир бу И.Ньютоннинг мияси!) айланиб, охири “Бутун олам тортишиш қонуни”ни юзага келтирган, аниқроғи илмий парадигмага айланган. Бунинг футбол-у, фалсафа категориялари билан нима алоқаси бор деяпсизми? Салгина шошманг-да, келиб қолдик. Алқисса, фалсафанинг зарурият категориясига кўра, инсонлар нимага эхтиёж сезишса, у албатта амалга ошади. Яъни, Ньютон қонунни заруриятдан кашф этган. Ўша пайтда инсонлар олдида ернинг тортишиш кучини аниқлаш зарурияти туғилган. Уни кашф этиш чеки эса Ньютонга тушган. Агар у қилмаса, бошқа олим қиларди ўша буюк ишни. Яна айнан ўша даврда. Сафсата эмас, фалсафа бу! Янаям соддалаштирсак бундай: олма Ньютонгача хам одамларнинг бошига тушган, хозир ҳам тушади. Нима демоқчилигимизни англаб етдингиз чамамда. Бу ёғи бошқа категориялар — сабаб ва оқибат қолди. Уларга хам жой бор. Олма тушгани — сабаб, қонунни кашф этилиши — оқибат. Бу оқибатдан бутун инсоният мамнун. Азизлар! Қадрли футбол фанатлари! Биз айтмоқчимизки, олимпия ўйинларига чиқиш зарурияти чиндан туғилган бўлса, чиқамиз ўша, ҳар тўрт йилликнинг хос футбол байрамига. Буёғига “сабаб” Абрамов бўлсин-у, “оқибат” Лондон майдонлари бўлсин. Ич-ичимиздан хоҳлаяпмиз шуни. Жаноб Абрамовнинг “бошига олма тўп этиб тушди”. Катта ишонч билан сезиб турибмиз, бош мураббий “нега” деган саволни ҳам қўйди. Оқибатини кутамиз энди. Лондон ўзи томон тотиб турганда, тортишиш кучи бўлиб турганда, хартугул буни зарурият атасак бўлар. Фикримизни шу жойда мухтасар қилиб қўятурайлик. Чиқамиз олимпиадага. Чиқмасак хали зўр зарурият туғилмабди. Хафа бўлмасак хам бўлади. Начора: Аямажуз олти кун, қаҳри келса — қаттиқ кун...
P.S. Юқоридагиларни ўқиб, бизга инкор айтмоқчисиз, сездик нима демоқчилигингизни. Тўғри, буни тақдир хам дейишади. Янаям лўнда айтганда пешонада бўлса чиқамиз! Бу гапда ҳам жон бор. Яъни барча нарса тақдирдан. Инкорингиз ўринли. Хали фалсафада инкорни инкор деган қонун ҳам бор. Бу хақда ўйиндан сўнг дардлашамиз! (кечирасиз, гаплашамиз, дардлашишга йўл бўлсин?!)