Mashg‘ulot o‘yinlari bo‘lsa-da, Erik Ten Xag birmuncha «gibkiy» murabbiy ekanini payqash mumkin.
Masalan, avvalgi o‘yinlarda «MYU» 4-2-3-1 sxemasida harakat qildi va Ten Xag to‘p nazorat qilishda qanot himoyachilarini markazga kirib o‘ynashga ko‘rsatma berdi. Qanotlarni esa, Sancho va Reshford kengaytiradi. Odatda, Pep Gvardiola «Siti»da «bild-ap»ni shunaqaroq asosda quradi. Bu o‘ziga yarasha yangilik.
Bugungi o‘yinda esa, Skott Maktominey yo‘qligi uchun jamoa 4-3-3 ga yaqin sxemada harakat qilyapti, ya’ni Fred orqaroqda, Van De Bek esa, Maktomineydan farqli ravishda, oldinroqda, Brunu bilan bir chiziqda o‘ynayapti.
Balki shuning uchunmi, Ten Xag oldingi o‘yinlardagi bild-apdan voz kechdi. Endi hujum boshlashda qanot himoyachilardan biri (asosan Shou) uchinchi markaziy himoyachiga aylanyapti, narigi qanot esa, ancha oldinga chiqyapti. O‘z navbatida, o‘sha qanotdagi vinger jarima maydoniga yaqinroq to‘p surishi mumkin. E’tibor bergan bo‘lsangiz, birinchi taymdagi har ikki golda o‘xshashlik bor - Reshford ham, Sancho ham aynan yarimqanotda to‘pni qabul qilib, hujumni davom ettirishdi.
Bunday pozision o‘yinda, albatta, Marsiyalning roli ham o‘zgaradi - u ko‘proq markazni to‘ldirib, aldamchi to‘qqizlikka aylanyapti va qanotdagilarga zona ochib bermoqda.
Qaysidir ma’noda, bugungi o‘yin Sulsher uslubining takomillashgan variantiga o‘xshaydi.
Xullas, har qanday sxema va yo‘nalishda jamoaviy o‘yin saviyasiga putur yetmasligi juda muhim jihat. Tarkibda rotasiya qilish, hatto bir o‘yinda turli yo‘nalishlar bilan raqibni chalg‘itishda qo‘l keladi. Kuzatamiz.
Qahramon Aslanov.