Men uchun O‘zbekiston milliy jamoasi muxlislari, eng sodiq, vafodor ishqibozlardir. Vatanparvarlik bobida hech bir millatdan qolishmaydi. Termamiz necha yillardan buyon mundial yo‘llanmasiga ega chiqolmayapti, xalqaro musobaqalarda muvaffaqiyatsiz ishtirok etmoqda, ammo safarda ham, uyda ham uni yolg‘iz qoldirmaydigan fidoyilari bor. Ular shiddatli o‘yin yoki natija uchun emas, Vatan jamoasi maydonga tushayotgani, bayrog‘imiz mag‘rur hilpirayotgani, madhiyamiz baralla yangrayotgani uchun ham ishqibozlik qilishadi.
Vatan jamoasi haqida gap borarkan, hatto futbolga befarq kishi ham TV kanalini almashtirayotganda, beixtiyor termamiz o‘yinini ko‘rib qolsa, «Bizning yigitlar-ku» - deb qo‘yadi, faxrlanib. Katta yoshli muxlislardan 90-yillardagi bahslar haqida so‘rasangiz, Badjo hamda Van Bastenlarni bir chetga surib, 1994 yili Xirosima yashil maydonlarida ko‘rsatilgan qahramonliklarni yodga olishadi. Ularning ko‘z o‘ngida Mirjalol Qosimov, Igor Shkvirin ideal inson sifatida gavdalanadi. Mening tengdoshlarim esa 2018 yilning boshida qit’a chempionligiga erishgan yoshlarimizni e’tirof etishadi. Shubhasiz, biz uchun Kilian Mbappening jahon chempionatida kiritgan to‘pidan ko‘oa, Sidorovning «oltin goli» qadrliroq.
Chamasi 5 yil avval futbolga endi qiziqayotgan paytlarim edi. O‘shanda milliy jamoamiz JCH-2014 saralashida so‘nggi tur uchrashuvlarini o‘tkazayotgan, barcha muxlislar qatori men ham mundialga borishimizga ishongandim. «Pley-off»da Iordaniyaga qarshi kechgan bahsni ming bir hayajon, asabiy ruhda tomosha qilgandim. Anzur Ismoilov penaltidan foydalana olmaganida, tonggacha uxlolmagandim.
2018 yili yoshlarimiz chempionlikka erishgach, barchasi joyga tushdi. Vaqt o‘tishini qarangki, o‘sha «qor jangi»ga ham bir yil bo‘ldi. BAAda o‘tayotgan Osiyo kubogida asosiy jamoamiz muvaffaqiyatni takrorlashidan umidvor edik. Afsuski, guruh bosqichidan keyinoq qarshimizdan chiqqan «yashil qit’a» vakillari OK-2011dagi mag‘lubiyat alamini olish imkoniyatini berishmadi. Penaltilar seriyasidagi omadsizlik tufayli vakillarimiz turnirni tark etishdi. Shunga qaramay, Ektor Kuper qo‘l ostida milliy jamoamiz o‘yinida sezilarli o‘sish kuzatilgani shaxsan menga sezildi. Asta-sekin natijalar ham yaxshilanishidan umidvormiz.
Asosiysi, futbolchilarimiz maydonda millat sha’ni, yurt obro‘si uchun astoydil to‘p surishdan to‘xtashmasin. Biz esa ularni qo‘llab-quvvatlashga hamisha shaymiz. Mayli, O‘zbekiston JCHga chiqsa ham, chiqmasa ham, qanday natija ko‘rsatishidan qat’iy nazar, muxlislik qilishda davom etish darkor. Chunki bu - Vatan jamoasi!