1979 yilning 19 may kuni Italiyaning Lombardiyasida futbol Pikassosi nomiga erishgan Andrea Pirlo tug‘ildi. Uning bosib o‘tgan yo‘li, qay jamoalar libosida o‘ynagani haqida gaplashmaylik, keling, chunki Pirloga o‘zi kabi sal originalroq yondoshsak to‘g‘ri bo‘ladi.
Uni o‘z vaqtida, «Barselona» boshqaruviga kelgan kuniyoq, Pep Gvardiola jamoasi safida ko‘rishni orzu qilgandi. Xavi - Inyesta - Pirlo: tasavvur qilyapsizmi?
Uni Paylo Dibala o‘z kumiri deb biladi. Argentinalik hujumchi «Yuventus«da porlagan ikki futbolchini «tan olar» ekan — Pirlo va Del Pyeroni.
U «Milan»ni tark etayotganida Galliani unga klub emblemasi tushirilgan birgina ruchka sovg‘a qilgan va «Yuventus» bilan shartnomaga imzo chekma bu ruchka bilan» deb hazillashgan ekan. O‘n yil jamoaga borini berib, bir necha sovrinlar yutishda ko‘maklashib, xayrlashuv faqat bir ruchka va kulgili bo‘lmagan hazil bilan yakunlangan. Ammo Pirlo o‘shanda ham indamay ketgandi.
U «Inter», «Milan», «Yuventus» kabi «ajdarho»larning har birida maydonga tushgan bo‘lsa-da, bu jamoalar muxlislari Pirloni hurmat qilishadi. Mana shunday bo‘la oladigan boshqa italiyalik bormi?
U haqida Jennaro Gattuzo shunday degandi: «Men ilk bor Pirloning to‘p uzatishlari va to‘p bilan qilayotgan muomalasini ko‘rib, o‘ylab qoldim, nahotki bu harakatlarni ko‘rgan boshqa insonlar meni haliyam futbolchi deb o‘ylashsa...»
Uning aqliy fikrlashi va aniq to‘p uzatmalaridan kelib chiqib, ko‘pchilik matematika va geometriya haqida gapirsa-da, Pirlo bu fanlardan yaxshi o‘qimaganini ochiq tan oladi. Uni ko‘proq musavvirlik qiziqtirgan ekan va u Pablo Pikassoning chinakam muxlisi ekanini ko‘p bora ta’kidlab o‘tgan.
«Men fikrlayapman, demak o‘ynayapman» — bu Andrea Pirloning avtobiografik kitobining nomi. Uning o‘yin uslubi ham tafakkurning o‘zginasi bo‘lsa-da, u doim kamtar bo‘lib qolgan. Soch turmagi, qandaydir dribling yoki fint orqali uni tanimaymiz. Qachonki to‘p o‘ta mohirona tarzda, ekran qarshisida hatto biz ham payqay olmagan futbolchiga qulay yetkazib berilgandagina anglaymiz — bu Pirlo!
Balki bu uning kamtarligidir.
«Men o‘yin paytida nima haqida o‘ylashimni tushuntirib bera olmayman. Aytarli hech narsa. Faqat shuni aytishim mumkinki, futbolda eng muhimi — oddiylik. Hammasini osongina bajarish mumkin bo‘la turib, nega murakkablashtirish kerak?» — Bu fikr Pirlodan chiqqaniga ishonish qiyin.
«Ko‘pchilik mening jarima zarbalarimni maqtaydi, lekin avval Juninyo Pernambukanuning ijrolarini ko‘rishlari kerak. Meni Pirlinyo deb atashsa, xursand bo‘lardim, yoshligimdan Juninyoning zarbalarini mashq qilib shu darajaga yetganman. Mashg‘ulotlarda ham juda ko‘p shug‘ullanar, rostini aytsam, boshida eplashim oson bo‘lmagan. To‘p doim ancha yuqorida o‘tib ketar, muxlislarga hazillashib, «sizlarga sovg‘a jo‘natgim keldi» deb qo‘yardim». Ha, u rostan ham kamtar.
Lekin bir masalada kamtarlik qilmaydi, undan keyingi Pirlo kim bo‘lishi mumkin, deb so‘rashganda:
«Bilmadim, ochig‘i, mening uslubimda to‘p suradigan ijrochini ko‘rmayapman. Lekin ertaga shunday o‘yinchilar chiqib qolar, albatta, bundan juda xursand bo‘laman», — deb javob bergandi.
Mana shu futbolchi futbolni tark etgan. Italiya futboli nafaqat Badjoni, endi Pirloni ham topa olmaydi. Shunaqa.
Xayrulla Hamidov