Kristian Eriksen qulaganda g‘alati hislarni tuydim.
Sharhda edim. Minglab, balki millionlab insonlar uchun vaziyatni izohlab borishim kerak edi-yu, lekin so‘z kelishi qiyin kechdi. O‘ta qiyin. Hozircha bu mening uchun Yevropa chempionatidagi eng yodda qolarli voqea bo‘lib qolaveradi.
Ammo, albatta boshqa voqelar ham bor. Qisqacha ularga to‘xtalib o‘taman.
O‘zgarayotgan Italiya. Bu haqda mana bu yerda yozdim ham. Roberto Manchining jamoasining ikkinchi o‘yinini ko‘rishni intiqlik bilan kutayapman. Zotan, Italiyaliklar turklarning fonida juda yorqin ko‘rindi. Aslida ham shundaymi, yo‘qmi buni aniqlash uchun vaqt kerak.
Darvozabonlar chempionati. Finlandiya darvozaboni Lukash Gradeski, Uels vakili Denni Uord, Ukraina a’zosi Georgiy Bushan, Shveysariya futbolchisi Yan Zommer... bular uch kun davomida meni o‘z o‘yini bilan xayratlantirgan darvozabonlar. Seyvlar ko‘p va bir-biridan go‘zal. Ular safiga hali yana bir necha nom qo‘shilsa kerak.
Nomlar: Lorenso Insinye (Italiya), Brel Embolo (Shveysariya), Romelu Lukaku (Belgiya), Kelvin Fillips (Angliya), Aleksandr Yermolenko (Ukraina) – bular hozircha ajratib qo‘yganlarim. Ularning orasidan eng yoqqani esa Kelvin Fillips bo‘ldi.
Bugungi o‘yinlarda hamkasblarim ishlaydi. Bugun ispanlar start olishadi. Bugun men kichik simpatiya bildiradigan Chexiya o‘yin o‘takazadi. Zo‘r o‘yinlar, xullas.