«Andijon» klubi o‘z tarixida ilk bor O‘zbekiston Kubogi finaliga yo‘l oldi. Bilasiz, g‘olib penaltilar seriyasida aniqlandi. O‘yinda jamoa darvozasini munosib qo‘riqlagan Eldor Adhamov ham shu kuni ishqibozlar tomonidan olqishlarga sazovor bo‘ldi. Bellashuvdan keyin u bir qator savollarga javob berdi.
— Tarixiy o‘yindagi unutilmas g‘alabadan keyingi xissiyotlaringiz qanday?
— Biz bu hissiyotlarga ancha tayyorlandik. Ichimizdan bunday xissiyotlarni o‘tkazib ko‘rgandik. Yutiishmizni ko‘p o‘yladik. Chunki qora chiziq paydo bo‘lib qolgandi. Buning ustiga muxlislarning ham e’tirozlariga sabab bo‘layotgandik. Aslida har bir uchrashuvga maksimal tayyorlanamiz. Lekin bu safar imkoniyatimiz darajasidan ham ikki barobar ko‘proq tayyorlangandik. G‘alaba qozonishimizga ishonchimiz bor edi. Faqat murabbiylarni ko‘rsatmasini to‘g‘ri bajarib, amalga oshirishimiz qolgandi, xolos. Xudoga shukr, yuzimiz yorug‘ bo‘ldi.
— O‘yinning eng kulminasion nuqtasi penaltilar seriyasi bilan bog‘liq bo‘ldi. Seriya boshlanishidan avval butun stadion Eldor, Eldor deb sizni qo‘lladi. Qo‘qruv yo‘qmidi, nimalarni ichingizdan o‘tkazdingiz?
— To‘g‘risini aytsam, qo‘shimcha vaqtlarning ikkinchi taymi boshlanayotganda penaltilar seriyasi bo‘lishini xohladim. Chunki biz bunga ham 100 foiz tayyor edik. Futbolchilarini yaxshi o‘rganib chiqqandim. Ko‘pi yoshroq o‘yinchilar bo‘lgani uchun psixologik jihatdan bosim o‘tkazsa o‘zlarini yo‘qotishini bilardim. Shuning uchun har bir o‘yinchiga psixologik tomondan ritmdan chiqaradigan so‘zlarni gapirdim. Nima deganim sir. Zarba yo‘nalishlarini topaverganimdan raqib o‘yinchilari ham hayajonlanishni boshladilar.
— O‘yin paytida ham 2-3 ta vaziyatda jamoani gollardan saqlab qoldingiz. O‘sha vaziyatlarda o‘zingizga bo‘lgan ishonch qanchalik ortdi?
— Hayajon bo‘ladi. Lekin hammasi Allohdan. Seyvlarga unchalik ahamiyat bermadim. Agar Alloh bizni g‘alaba bilan taqdirlamaganida seyflar nolga teng bo‘lib qolardi. Shu bois maksimal darajada oxirigacha muvozanatni saqlashga harakat qildim. Lekin 60-daqiqadan so‘ng ikkala oyog‘imni tomirlari tortishib qolib o‘yin oxirigacha qo‘yib yubormadi. Ammo raqib futbolchilariga bilintirmaslikka harakat qildim. Lekin ancha qiynaldim. O‘zimda qo‘shimcha kuch topdim. Zaxiraga olishlarini so‘rashim mumkin emasdi. Chunki maydonda oxirgi nafasimgacha, oyog‘im uzilib ketsa ham o‘ynashim kerak edi. Xudoga shukr, menga qo‘shimcha kuch-quvvat berdi. Finalga chiqdik. Ishonchimiz yanada ortdi. Oldingi ishonchimizni qaytarib oldik. Muxlislarni oldida ham yuzimiz yorug‘ bo‘ldi. Bu yog‘iga chempionatda ham, finalda ham g‘alabalar bilan ishqibozlarni quvontirishga harakat qilamiz.
— Finalda «Navbahor» raqib bo‘ldi. Qaysi jamoani xohlagandingiz?
— Farqi yo‘q. Yarim finalda ham bizga raqibni farqi yo‘q edi. Finalda ham umuman raqib tanlamaysiz. «Navbahor»ga qarshi vodiy derbisi va bu o‘yin vodiyda bo‘ladi. Derbiga boshqacha tayyorgarlik bo‘ladi. Muxlislar nazari tomonidan yutqazishga haqqimiz yo‘q va Xudo xohlasa, Kubokni ko‘taramiz. Nasib qilsa yaxshi natija ko‘rsatamiz.
Ҳасанали ота
Фурқат Қурбонов
Холис таҳлилчи блоги
Жалолиддин Қобилжонов
Яҳёхўжа Улуғхўжаев
Сафарали Сиддиқов
«InterFutbol» газетаси
Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги
Маъмуржон Ибрагимов
Қаҳрамон Асланов
Шуҳрат Шокиржонов
Шерзод Ражабов
