O‘zbekiston ayollar milliy terma jamoasi va Turkiyaning «Trabzonspor» klubi a’zosi Diyoraxon Habibullayeva yaqinda «Trabzonspor» jurnali muxbiri Edanur Keleshga intervyu berdi. Quyida ushbu suhbatning tarjima variantini e’tiboringizga havola qilamiz.
– Diyoraxon, o‘zingiz haqida qisqacha ma’lumot bersangiz. Qachon va qayerda tug‘ilgansiz?
— 1999 yil 15 sentyabrda Sirdaryo viloyatida tug‘ilganman. Oddiy oilada voyaga yetdim. Futbolga bo‘lgan ishtiyoqim bolaligimda boshlangan. Dastlab, “qiz bola futbol o‘ynaydimi?” degan savollar va shubhali qarashlarga duch kelganman. Ammo otam futbolni yaxshi ko‘rardi va meni doim qo‘llab-quvvatladi. Meni ilk bor futbol mashg‘ulotiga olib borgan ham aynan u bo‘lgan.
Mahallamizdagi bolalar bilan birga futbol o‘ynardim. Maktabda tanaffus paytida boshqa qizlar tomosha qilib turgan bo‘lsa, men o‘g‘il bolalar bilan to‘p tepardim. O‘sha paytda mamlakatimizda ayollar futboli mavjudligini bilmasdim. Shu sabab, sportga bo‘lgan qiziqishimni yo‘qotmaslik uchun universitetda voleybol bilan shug‘ullana boshladim.
Bir kuni voleybol mashg‘ulotida ikkita qizning futbol formasida «Metallurg-Women» va «OKMK-Women» degan yozuvlarni ko‘rib qoldim. Ular bilan suhbatlashib, ayollar futbol jamoalari mavjudligini bildim. Darhol otamga qo‘ng‘iroq qilib, futbolga qaytish istagimni bildirdim. Otam meni «Metallurg-Women» jamoasiga olib bordi – aynan shu jamoada futbolga jiddiy tarzda kirib kelganman.
– Karyerangiz davomida qaysi jamoalarda to‘p surgansiz? Siz uchun burilish nuqtasi bo‘lgan voqealarni aytib bera olasizmi?
— Hozirgacha uchta klubda faoliyat yuritganman: «Metallurg», «So‘g‘diyona» va hozirda «Trabzonspor» jamoalarida o‘ynadim. Aslida men bir klubda uzoq vaqt qolishni istaydigan insonman. Ammo ayrim sabablar bois jamoani o‘zgartirishga to‘g‘ri kelgan.
Ilk burilish nuqtam – «Metallurg» jamoasida asosiy hujumchi jarohat olib, uning o‘rniga maydonga tushganim bo‘lgan. Yosh bo‘lsamda, imkoniyatdan unumli foydalandim va o‘zimni namoyon qildim. Shu orqali ismim O‘zbekistonda tanila boshladi.
Ikkinchi muhim burilish – Turkiyaning «Trabzonspor» klubiga o‘tganimdir. Bu jamoada murabbiylar ishonchi, sog‘lom raqobat, jamoaviy muhit va yangi imkoniyatlar mening futbolchi sifatida har tomonlama o‘sishimga yordam berdi. «Trabzonspor» hayotimdagi eng muhim bosqichlardan biri bo‘lib qolmoqda.
– Oilangiz sizning futbolchi bo‘lishingizni qanday qabul qilgan?
— Otam yoshlikda o‘zi ham futbol o‘ynagan, sportni yaxshi ko‘radi. Shu bois, qarorimni to‘liq qo‘llab-quvvatladi. Onam bilan birga o‘yinlarimni stadionda tomosha qilishadi. Ba’zida xatolarimni aytib, tahlil qilib berishadi, ba’zida esa «Barakalla!» deya ilhomlantiradilar. Ayniqsa, otam va onam stadionda bo‘lsa, men albatta gol urishga harakat qilaman – bu menga kuch bag‘ishlaydi.
– Futbolchilik faoliyatingizda bosimlarga qanday munosabatda bo‘lasiz? Ularni qanday yengasiz?
— Albatta, har bir futbolchi bosimni his qiladi. Jamoa, murabbiy, muxlislar – barchasi sizdan natija kutadi. Gol ura olmasam, tanqidlar bo‘ladi. Bunday holatlarga tayyorman. Tanqidlarni asabiylik bilan emas, saboq sifatida qabul qilaman.
Ba’zi odamlar meni yoqtirmaydi, xato qilishimni kutadi. Lekin aynan shunday insonlar menga kuch beradi – ularning hafsalasini pir qilish uchun ko‘proq mehnat qilaman.
– Sizga ilhom bag‘ishlagan futbolchi kim?
— Men uchun bu – Krishtianu Ronaldu. Uning intizomi, doimiy mehnati va hech qachon taslim bo‘lmasligi meni ilhomlantiradi. U o‘z o‘rnini iste’dodi emas, balki fidokorona mehnat bilan egallagan. Men ham o‘zimni unda ko‘raman. Balki iste’dodim kuchli emasdir, lekin ko‘plab orzularimga mehnat orqali erishganman.
– Futbolchilik faoliyatingizda hech qachon unutmaydigan voqea bo‘lganmi?
— Albatta. «So‘g‘diyona-Vomen» safida chempionlik bahsiga chiqqanimizni hech qachon unutmayman. Bizga chempionlik uchun faqat g‘alaba kerak edi. Raqibimiz esa kuchli jamoalardan biri – «Bunyodkor» bo‘lgan. O‘yinda yagona gol muallifi bo‘ldim va shu g‘alaba bizga chempionlikni taqdim etdi.
Ammo o‘yinda jarohat oldim va kasalxonaga olib ketishdi. O‘yindan keyin stadionga qaytganimda, jamoamiz chempion bo‘lganini eshitdim. Bu voqea meni futbolchi sifatida shakllantirgan eng muhim kunlardan biri bo‘lib qoldi.
– Futboldan olgan eng muhim sabog‘ingiz qanday?
— “Kim bo‘lishingizdan qat’i nazar, eng avvalo yaxshi inson bo‘lishingiz kerak” – bu men futboldan olgan eng muhim saboqdir.
Ҳасанали ота
Фурқат Қурбонов
Холис таҳлилчи блоги
Жалолиддин Қобилжонов
Яҳёхўжа Улуғхўжаев
Сафарали Сиддиқов
«InterFutbol» газетаси
Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги
Маъмуржон Ибрагимов
Қаҳрамон Асланов
Шуҳрат Шокиржонов
Шерзод Ражабов
