Ochig‘i, bu maqolani yozishdan oldin ancha o‘ylandim. Yozsammikin, yozmasammikin? Lekin har safar futbol saytlariga kirganimda bildirilgan fikrlarni (albatta, tanqidiy) o‘qiyman-u, xursand bo‘laman, hartugul, kamchiliklarni ayta oladigan mardlar bor ekan-ku deb. Biroq boshqa jihat, ya’ni o‘ziga nisbatan bildirilgan tanqidlarni o‘qib yoki eshitib, bez bo‘lib yurish, aniqroq qilib aytsam, “Manfaati yo‘lida or-nomusi-yu g‘ururini ham bir chetga surib qo‘yish”dek illatni kiyimiga tugma qilib olish jahlimni chiqaradi.
Xo‘sh, shu o‘rinda yana bir savol tug‘iladi? Nima, kerakli shaxslar bu saytlarga kirmaydimi? Menimcha, kiradi. Mayli, kirmagandayam eshitadi, biladi. Axir yurtimizdagi sport saytlariga kuniga minglab muxlislar kirishadi, ularning aksariyati esa to‘pni ham pul deb ko‘radiganlar qo‘lida qo‘g‘irchoqqa aylangan “o‘zbek” futboli (bejizga o‘zbek so‘zini qo‘shtirnoqqa olmadim. Chunki bu bizning futbol emas, allakimlarning daromad manbai)ga tosh otishdan charchashmaydi. Tabiiyki, niyat, maqsad ijobiy — kelajakda “Real”ga Sardor uchun, “Barsa”ga Jaloliddin uchun muxlislik qilish (umumiy misol qildim). Ammo bunday oliy maqsad, ulug‘vorlik nahotki davlatning million-million pulini yeb yurganlarning qalbida jo‘sh urmasa? Axir biz muxlislardan farqli o‘laroq, ularda buning uchun imkoniyat bor-ku!
Hozir tanqidiy fikrlar bildiradigan jurnalistlar kamayib ketgan, qabilidagi fikrlarni ko‘p eshitamiz. Lekin kechirasiz-u, qars ikki qo‘ldan chiqadi. Qiyshiq simni to‘g‘irlashning imkoni bor, agar to‘g‘irlay olmasangiz, bu sizning aybingiz. Lekin devorga gap uqtirib bo‘lmaydi, bunga devorning jonsiz-u qattiqligi aybdor.
Dunyo futboliga oid so‘rovnomalar, tanlovlarda kim g‘olib bo‘lishini to o‘sha tanlov yakunlangungacha intiqlik bilan kutamiz va natijalardan hayratga tushgan paytlarimiz ham bo‘lgan. Ammo bizda-chi? Biror so‘rovnoma e’lon qilingan zahoti kim eng yaxshi deb topilishini oldindan bemalol ayta olamiz. Va 90 foiz holatda adashmaymiz. Nima, biz shunchalik folbinmizmi? Yo‘q. Unda bu topqirlikning sababi nima?
Davomi