Bezbek Xumkallayev yangi fermer xo‘jaligiga boshliq etib tayinlandi. Bekorga emas, albatta. Bungacha qanchadan-qancha qo‘llar siqildi, qanchadan-qancha etaklar o‘pildi. Ishqilib, hozir Bezbekning oshig‘i olchi. Katta fermer xo‘jaligi unga qaraydi. Kelganidan beri bilganiyam, qoyillatganiyam majlis. Kallasiga biror-bir fikr tug‘ilib qolsa, tamom, majlis uyushtiradi. Majlis tugagach esa yordamchisiga tayinlaydi, “Ish planining asosiy qismiga yozib qo‘ying, navbatdan tashqari majlisda fermer xo‘jaligini rivojlantirish masalasi ko‘rib chiqildi, deng”.
U kelgach, hisob daftarlari ko‘paygandan-ko‘paydi. Fermer xo‘jaligini buyuk kelajak haqidagi orzular qamrab oldi. Bunda, albatta, Bezbekning yordamchisi Surbet Gaptegmasovning xizmati katta bo‘ldi.
Oradan ancha vaqt o‘tdi, ammo taraqqiyot qog‘ozda qolib ketdi. Katta-katta bo‘lib pishgan kartoshkalar esa dori sababli yetishtirilganligi uchun odamlarni zaharlay boshladi. Majburan yetishtirilgan mahsulotlar boshqa nimaga ham yarardi? Bu oxir-oqibat noroziliklarni keltirib chiqardi. Orada Bezbek Xumkallayev bir erkalik ham qildi, ishdan ketishi haqida xabar qildi, ammo yana ishini davom ettiraverdi. Yordamchilari esa buni quyidagicha izohlashdi: “Bezbek Xumkallayev faoliyatini tugatish haqida qaror qildi, odamlar esa undan qolishini iltimos qilishdi, u esa odamlarni o‘ylab, lavozimida qoldi”. U shu qadar ustasi farang edi-ki,
Davomi