Dastlab «Manchester Yunayted»dagi mashg‘ulotlar qo‘rqinchlidek tuyular edi. Chunki daraja juda yuqorida edi. Shu tufayli tezroq moslashishim kerakligini bilardim. Qashshoqlikda yashagan paytimizda ham bir kun harakat qilmasak och qolar edik. Manchesterdagi mashg‘ulotlarda o‘zingni ko‘rsatmasang tamom edi.
Yuqorida aytganimdek, bolaligimdan hozirgi kungacha tangri menga juda yaxshi insonlarni uchrashtirdi. Ser Aleks ham men uchun otadek edi. Rio Ferdinand va Rayan Giggz ham yaxshi maslahatlar berishardi. Men shuningdek, Valensiya, Fabio va Rafael, Krishtianu, Andresen va yana ko‘plab do‘stlar orttirdim. Lekin men ko‘proq dardimni Patris Evraga ayta olardim. U menga akadek edi.
Shunday bir davr bo‘lgandi. O‘yinim umuman chiqmayotan edi. Muxlislar ham mendan norozi edi. Ser Aleks ham xursand emasdi. O‘zimdan juda ham jahlim chiqib yurgan paytlar. Shu tufayli Petning yoniga bordim. U jakuzida mushaklarini tiklash jarayonini o‘tkazayotgandi. «Pat, nega qilgan mehnatlarim o‘zini oqlamayapti? Nega hakamlar doimo menga qarshi?» – deya yig‘lab yubordim. Birozdan so‘ng o‘zimga kelib unga shunday dedim: «Men hammasini o‘zgartiraman. Men kuchliman. Men buni isbotlayman!»
Pat esa o‘tirgancha meni tinglardi. Keyin u o‘rnidan turib meni quchoqladi va shunday dedi: «Men bilaman. Muxlislar seni yaxshi ko‘rib qolishadi. Yaqinda sen yana gollar ura boshlaysan. Nani, sen men ko‘rgan eng yaxshi futbolchilardan birisan. Shubhasiz».
Oradan taxminan bir hafta o‘tgach men «Chelsi» darvozasiga ajoyib gol urdim. Kutilmaganda o‘zimning eng yaxshi o‘yinimni ko‘rsata boshladim. Hamma mendan xursand edi. O‘yindan so‘ng Pat yonimga kelib meni ko‘zlarimga qarab shunday degandi: «Bu mening bolam!». Bu ajoyib lahza edi.
Pat tangri menga ro‘baro qilgan yana bir ajoyib inson edi. Men doim tinimsiz mehnat, qachondir o‘z samarasini berishini bilar edim. Ammo ba’zida o‘zingizni ruhan kuchsiz his etasiz. Shunday paytda sizni to‘g‘ri yo‘lga qaytara oladigan inson kerak bo‘ladi. O‘z tuyg‘ularingizni yashirmay ayta oladigan inson.
Hozirda men o‘z emosiyalarimni yashirmayman. Agar hafa bo‘lsam buni yashirmayman. Men qanday bo‘lsam shundayligimcha ko‘rinishni istayman. Ba’zida qiyinchilik ko‘rib keyin boyib ketgan insonlar boshqa insonga aylanib qolishadi va yo‘ldan adashishadi. Ammo men o‘zimga doim shunday deyman: «Agar sen qayerdan kelganingni esdan chiqarsang, demak tamomsan!».
Shunday ekan, men qaysidir ma’noda hamon o‘sha kalamushlar bilan va kalta kesaklar bilan birga katta bo‘lgan, mashg‘ulotga 7 yoshida, qora tufli va eski tugmali ko‘ylakda kelgan bolakayman. Men o‘sha yoshligida eshiklarni taqqilatib ovqat so‘rab yurgan bolaman. Ammo Xudodan fantastika faoliyatim uchun doimo minnatdor bo‘lganman. Bu uzoq yo‘l edi va uning barchasini Tangrining o‘zi rejalashtirib qo‘ygan edi. Bularning barchasini tasodifga yo‘yish qiyin, chunki juda ko‘p voqealar bir birga bunchalik mos kelishi mumkin emas.
Davomi bor...
Ҳасанали ота
Фурқат Қурбонов
Холис таҳлилчи блоги
Жалолиддин Қобилжонов
Яҳёхўжа Улуғхўжаев
Сафарали Сиддиқов
«InterFutbol» газетаси
Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги
Маъмуржон Ибрагимов
Қаҳрамон Асланов
Шуҳрат Шокиржонов
Шерзод Ражабов
