FIDE Jahon kubogi chorak finalida Javohir Sindarov Xose Martinesni tay-breykda mag‘lub etib, yarim finalga yo‘l oldi. U o‘yindan keyin o‘z taassurotlari bilan o‘rtoqlashdi:
“Birinchi partiya men uchun juda og‘ir bo‘ldi. Debyutdan keyin ham pozisiyam yoqmagan edi. Keyinroq bitta piyoda ustunlikka ega edim, ikki filim va yaxshi ruxlarim bor edi, hammasi joyiga tushayotgandek tuyuldi. Lekin Nc3–Ne6 g‘oyasini ko‘rmay qoldim, Rf2–Rf3 yurishi ishlamadi va oxirida partiyani yutqazdim. O‘sha payt juda xafa bo‘ldim va o‘zimga: "Endi ikkinchi partiyani juda yaxshi o‘ynashing kerak", dedim”.
“Ikkinchi partiyani ancha yaxshi o‘ynadim. Raqib Qc1 yurishini o‘tkazib yubordi, men esa katta ustunlikka erishdim. U g5 kabi yurishlar bilan meni chalg‘itishga harakat qildi, avvaliga qo‘rqdim, lekin vaqt ajratib hisoblab chiqdim va eng yaxshi yurishlarni topdim”.
Tay-breyk oson kechmadi:
“10+10 vaqt nazoratida o‘ynash ham oson emas. Birinchi rapid partiya ancha ishonchli, xavfsiz o‘tdi. Ikkinchi o‘yinda esa debyutdan keyin pozisiya deyarli durang edi. Shunga qaramay, endshpilga o‘tib nimadir qilmoqchi edim. Birdaniga katta ustunlik oldim, lekin vaqt kamligida har qanday natija bo‘lishi mumkin”.
U avvalgi intervyularda blisni o‘zining eng kuchli tomoni emasligini aytgandi:
“Rostini aytsam, birinchi navbatda ikkinchi partiyani yutirishim kerak edi. Birinchi mag‘lubiyatdan keyin juda tushkun edim. Lekin g‘alabadan so‘ng o‘zimni ancha yaxshi his qildim. Avvaliga u deyarli xato qilmaydigandek ko‘rinardi, lekin ikkinchi partiyadan keyin "u ham odam, u ham xato qilishi mumkin" degan fikr paydo bo‘ldi. Ikkinchi rapid matchni, o‘ylashimcha, juda yaxshi o‘ynadim”.
Endi esa Javohir yarim finalda do‘sti Nodirbek Yoqubboyevga qarshi maydonga tushadi:
“20 yildan keyin (Rustam Qosimjonovning 2004-yildagi g‘alabasidan so‘ng) yana bir o‘zbek finalga chiqadi. Bu – mamlakatimiz uchun juda katta voqea. Umid qilamanki, ikkalamiz ham Nomzodlar turniriga yo‘llanma olamiz. Endi eng muhimi – do‘stimga qarshi chiroyli shaxmat o‘ynash”.