Xabaringiz bor, yaqinda o‘zbek futboli tarbiyalanuvchisi bo‘lgan 23 yoshli Sergey Smorodin Odessaning «Chernomores» klubi bilan shartnoma imzoladi. O‘tgan hafta ukrainalik jurnalistlar ushbu futbolchini suhbatga tortib, o‘zlarini qiziqtirgan savollarga javob olishdi.
— Aksentsiz gapiryapsiz. Shuningdek, ism-sharifingiz ham o‘zbekcha emas. Oilangiz qay tarzda O‘zbekistonga borib qolgan?
— Ikkinchi jahon urushi boshlanganda buvimning onasini Toshkentga evakuasiya qilishgan. Ota-onam aynan o‘sha yerda tanishib, turmush qurishgan. 1994 yili men tug‘ilganman. Oradan sakkiz yil o‘tib, singlim tug‘ildi.
O‘zbekistonda til borasida umuman qiynalmaganman. Mamlakatning ko‘p aholisi ruschada bemalol gaplashaveradi. Shuningdek, o‘zbek tilini ham bilaman. Balki aniq gapira olmasman, ammo barchasini yaxshi tushunaman.
— Futboldagi ilk qadamingiz haqida gapirib bersangiz?
— Otam mashg‘ulotlarga olib borganida sakkiz yoshda edim. U ishlaydigan tashkilotning ikkinchi ligada o‘z klubi bor edi. Shuningdek, bu jamoaning bolalar maktabi ham bo‘lgan. Dastlabki mashg‘ulotlarimni aynan o‘sha yerda o‘tkazganman.
— Darvozabonlar uchun odatiy savol. Nima uchun aynan shu pozisiyani tanlagansiz?
- (kuladi) Otam bilan turli o‘yinlarga borganmiz. Darvozabonlarning harakatlarini ko‘rib, shuni istaganman. Balki ularning qo‘lqoplari boshqalarda yo‘qligi ta’sir o‘tkazgandir. Qolaversa, kiperlar bo‘ylarining balandligi bilan ajralib turishgan.
Men bilan shug‘ullanadigan bolalar orasida eng bo‘ydori o‘zim edim. Shunga bo‘lsa kerak, murabbiy menga darvozani qo‘riqlashni topshirgan. Menga ham bu pozisiya yoqqan. Dadam himoyada o‘ynagani uchun darvozabonning yuki og‘ir bo‘lishini ko‘p aytgan va o‘zimni hujumda sinab ko‘rishimni ta’kidlagan. Ammo fikrimdan qaytmaganman.
— Aytgancha, ota-onangiz futbolchi bo‘lishingizga qanday munosabat bildirishgan?
— Yaxshi. Otam nafaqat futbol, balki boks bilan ham shug‘ullangan. Shunga bo‘lsa kerak, yetti yoshligimda qo‘l jangi seksiyasiga olib borgan. Qandaydir jang san’ati bilan shug‘ullanishimni istagan. Biroq meni ko‘proq futbol qiziqtirgan.
— Toshkentning «Bunyodkor» yoki «Lokomotiv» klublaridan birini tanlashingiz ham mumkin edi. Nima uchun aynan «Paxtakor»ga o‘tgansiz?
— 10 yoshligimda «Paxtakor» vakillari ota-onam bilan gaplashib, o‘z jamoalariga taklif qilishgan. Nafaqat o‘shanda, balki hozir ham shu klub maktabi mamlakatda eng yaxshisi hisoblanadi. «Paxtakor» akademiyasida o‘qish katta imkoniyatlar eshigini ochadi.
— Futbol maktabdagi o‘qishlarga salbiy ta’sir o‘tkazmaganmi?
— Birinchidan, o‘qituvchilar bizga imkon berishgan. Ikkinchidan, murabbiyimiz o‘qishimizni alohida nazorat qilardi. Misol uchun, mashg‘ulotlarga kundalik daftarlarimizni olib kelardik.
Agar biror kishining bahosi past bo‘lsa, uni to‘g‘rilashga jo‘natardi. O‘zbekistonda 12 yillik bepul ta’lim yo‘lga qo‘yilgan. Shundan to‘qqiz yilini maktabda, qolgan uch yilini esa kollej yoki liseyda o‘tkazish imkoniyati mavjud. 7-sinfgacha o‘rta maktabda o‘qiganman.
Shundan so‘ng olimpiya zaxiralari sport internatida tahsil oldim. 9-sinfdan so‘ng o‘qishimni Olimpiya zaxiralari kollejida davom ettirdim.
— «Paxtakor» akademiyasidagi davringizda nimalar ko‘proq esda qolgan?
— «Viktor Bannikov kubogi»ning yubiley 10-turnirida kumush medallarni qo‘lga kiritganimiz yodimda. Bu musobaqa 2007 yili bo‘lib o‘tgandi. Musobaqadagi barcha uchrashuvlarda maydonga tushganman. Finalga qadar yetib borib, hal qiluvchi bahsda Kiyevning «Dinamo»siga 0:3 hisobida imkoniyatni boy bergandik.
— Bolalar futbolidan o‘smirlar futboliga qanday o‘tgansiz?
— Akademiyani yakunlaganimdan so‘ng «Paxtakor»ning o‘rinbosarlar jamoasiga jalb qilishdi. 2012 yilni birinchi ligada ishtirok etadigan «Paxtakor-2»da o‘tkazdim.
— «Paxtakor»ning asosiy va o‘rinbosarlar jamoasida birorta ham o‘yin o‘tkazmay, «Andijon» taklifini qabul qilgansiz?
Ҳасанали ота
Фурқат Қурбонов
Холис таҳлилчи блоги
Жалолиддин Қобилжонов
Яҳёхўжа Улуғхўжаев
Сафарали Сиддиқов
«InterFutbol» газетаси
Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги
Маъмуржон Ибрагимов
